Άρης: Αλλάζει status, μπορεί το παραπάνω;

Εξαντλείται ή όχι η τύχη στην 7η αγωνιστική; Είναι ή όχι ο Άρης πάνω σε ένα κύμα που τον οδηγεί στη 1η θέση της βαθμολογίας μαζί με τον Ολυμπιακό, αήττητο; Ερωτήματα που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας και προσπαθούν να αποδομήσουν, κακότροπα την φετινή επιτυχία των «κιτρινόμαυρων».

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Άρης αλλάζει status. Από εκεί που ήταν στη λογική να πάρει ό,τι μπορεί σε βαθμούς εκτός έδρας, πάει στη λογική του χτυπάω για να κερδίσω όλα τα παιχνίδια. Η χθεσινή (Κυριακή 22/11) νίκη του επί του Παναιτωλικού στο Αγρίνιο ήταν ακόμα μία στις φετινές 6 του, που έδειξαν κυνισμό, επαγγελματισμό και άλλη ποδοσφαιρική φιλοσοφία.

Στα του αγώνα ο Άρης έδωσε μπάλα στον Παναιτωλικό, τον περίμενε και όταν η ομάδα του Αγρινίου προσπαθούσε να κάνει φάση, η ομάδα του Άκη Μάντζιου έκοβε κάθε υποψία δημιουργίας ολοκληρωμένης ενέργειας. Άριστα δεμένη ομάδα που κρατά μηδέν παθητικό για 4 σερί αγωνιστικές (έχει δεχθεί μόλις 3 γκολ σε 7 αγωνιστικές, έχοντας τη 2η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος) και κερδίζει με το αγαπημένο της 1-0.

Προβληματίζουν οι νίκες με 1-0; Ναι, προβληματίζουν. Και αυτό γιατί ο «Αρειανός» θέλει να βλέπει καλή μπάλα. Του αρέσει το ωραίο ποδόσφαιρο. Το έχει στο DNA του. Ωστόσο, πρέπει εδώ να κάνουμε μία σοβαρή επισήμανση, η οποία στις κριτικές δεν είδα να καταγράφεται. Η ομάδα δεν παίζει ένα ματς κάθε εβδομάδα, πράγμα που τις στερεί τη δυνατότητα να αποκτήσει ρυθμό. Η ομάδα του - εξαιρετικού γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας - Άκη Μάντζιου έχει δώσει μόλις 2 αγώνες σε 22 μέρες. Δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμα τα πατήματά της.

Σιαμπάνης: Εξαιρετικός για ακόμα μία φορά ο νεαρός πορτιέρο. Τρομερή η επικοινωνία του με την άμυνα της ομάδας, σταθερός, πολύ καλές εξόδους και εμπιστοσύνη στο παιχνίδι με τα πόδια. Αν και μόλις 21 φαίνεται ότι αν συνεχίσει έτσι θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, αφήνοντας στον πάγκο τους Μπουσέ και Κουέστα. Μπεναλουάν - Ροζ έκαναν αρκετά λαθάκια στο κέντρο της άμυνας. Και οι δύο αποφασιστικοί ανασταλτικά όχι τόσο ενεργοί επιθετικά (κυρίως ο Ροζ έκανε ατομικές ενέργειες). Ένα δίδυμο που θα το δούμε πιο συχνά το επόμενο διάστημα. Τα δύο μπακ είχαν όρεξη για ακόμα έναν αγώνα. Σάκιτς και Σούντγκρεν ήταν παρών τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά. Ο Τζέγκο είναι για αποθέωση συνεχώς, ενώ ο σταθερός στη βασική εντεκάδα Ματίγια ήταν μακριά από τον καλό εαυτό του.

Η τριάδα πίσω από τον επιθετικό είναι αυτό που λέμε «φωτιά». Γκάμα, Ματέο Γκαρσία, Σίλβα. Τρομεροί παίκτες που έπαιξαν μαζί για πρώτη φορά. Είναι πολύ τυχερός ο Άρης που έχει αυτό το σύνολο στην επιθετική του γραμμή με τον Γκάμα να χρίζεται για ακόμα μία φορά σκόρερ. Στην κορυφή χθες ο Μάνος, το προσπάθησε, το κυνήγησε, το έψαξε αλλά δεν του βγήκε. Το γκολ που ψάχνει καιρό τώρα δεν ήρθε ούτε σε αυτήν την αγωνιστική. Βέβαια, έκανε όλα όσα πρέπει να κάνει ένας φορ. Έδινε χώρους, απασχολούσε αμυντικούς. Βοηθούσε πολύ τα χαφ του. Θέλει το γκολ. Πρωτίστως για την ψυχολογία του. Ακόμα ένα δείγμα της αλλαγής του status του, είναι ότι ο Άρης είχε στον πάγκο παίκτες σαν τον Σάσα, τον Μπερτόγλιο, τον Κάτσε, τον Γκάνεα, τον Λόπεθ, τον Μαντσίνι. Και αυτό λέει πολλά από μόνο του.

Το Σάββατο (28/11) - Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος - ο Άρης αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό. Εκεί θα δείξει αν η ομάδα μπορεί να ελπίζει σε κάτι παραπάνω. Το παρελθόν και η προϊστορία με τους Πειραιώτες δεν βοηθούν. Φέτος όμως ο Άρης ανατρέπει τα δικά του ρεκόρ, σημειώνοντας την καλύτερη έναρξη πρωταθλήματος, στην ιστορία του, γιατί όχι ακόμα ένα;

Υ.Γ: Ακόμα ένα γήπεδο με κάκιστο αγωνιστικό χώρο ήταν αυτό της ομάδας του Αγρινίου. Είναι κρίμα πραγματικά να υπάρχουν τέτοια γήπεδα σε επαγγελματική κατηγορία και πόσο μάλλον στην Super League. Την ώρα που οι ποδοσφαιριστές είναι η περιουσία κάθε ομάδας, οι διοικήσεις δε νοιάζονται για την περιουσία τους; Γιατί τους υποχρεώνουν να παίζουν σε «αλάνες»;

* Ο Ρενάτο Λέκκα είναι αρχισυντάκτης στο Action 24 και δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Το Ποντίκι»