Οι κορυφαίοι της Πρέμιερ Λιγκ

Το κάναμε πέρσι, πιστοί στο ραντεβού μας και φέτος... Η αυλαία της Πρέμιερ Λιγκ έπεσε και το a-sports.gr δίνει τα δικά του βραβεία κάνοντας... ταμείο για όσα είδαμε φέτος στο κορυφαίο πρωτάθλημα Νησιού (ή και της Ευρώπης για πολλούς).

Αρχικά γίναμε μάρτυρες ενός εκ των μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών θαυμάτων στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στο οποίο δεν συναντούμε τέτοια τουλάχιστον σε πρωταθλήματα στα οποία όλοι κρίνονται από τη διάρκεια.

Η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι κατέκτησε τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της αφήνοντας πίσω της την Τότεναμ, μια ομάδα που είχε να πάρει πρωτάθλημα από το 1961. Όλα αυτά, φυσικά, έγιναν κόντρα στα προγνωστικά και, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι εκπλήξεις ήταν πολλές. Ανάμεσα σε αυτές η τραγική εικόνα που έδειξε η Τσέλσι και η κατώτερη των περιστάσεων Μάντσεστερ Σίτι, παρόλο που ξόδεψε πολλά για άλλο ένα καλοκαίρι. Σταθερά μετριότατη επί Λουίς φαν Χάαλ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πλήρωσε ότι κράτησε τον Μπρένταν Ρότζερς και έκανε σχεδιασμό μαζί του η ασταθέστατη Λίβερπουλ.

Εξαιρετική ήταν η Γουέστ Χαμ, η οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και την είσοδό της στην τετράδα, ενώ καλύτερα από το αναμενόμενο πήγε η Μπόρνμουθ, η οποία σώθηκε σχετικά εύκολα, όπως και η Γουότφορντ. Στις απογοητεύσεις αναμφίβολα θα μπορούσε να κατατάξει κανείς και την Έβερτον, αλλά όχι κάποια εκ των Σάντερλαντ, Νιουκάστλ ή Άστον Βίλα, τριών κακών ομάδων που φλέρταραν τα τελευταία χρόνια με τον υποβιβασμό, κυρίως λόγω της έλλειψης προγραμματισμού και αδιαφορίας των διοικήσεών τους. Οι «μαυρόγατες» τελικά παρέμειναν στην κατηγορία κάνοντας ένα ακόμη εντυπωσιακό ντεμαράζ θυμίζοντας... Γουίγκαν των προηγούμενων ετών.

Ποιοι ήταν, όμως, τελικά οι πρωταγωνιστές; Ποιοι διακρίθηκαν και ποιοι δεν στάθηκαν αντάξιοι των προσδοκιών που υπήρχαν; Το a-sports.gr θα απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις και όχι μόνο...

Ο καλύτερος παίκτης

Οι παίκτες της Πρέμιερ Λιγκ και οι φίλαθλοι ψήφισαν ως κορυφαίο τον Ριγιάντ Μαχρέζ, ενώ οι δημοσιογράφοι τον Τζέιμι Βάρντι. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα μπορούσε να το δώσει κανένας σε άλλον, όσο καλός κι αν ήταν ο Ενγκολό Καντέ. Ο Αλγερινός είχε 17 γκολ και 11 ασίστ, ενώ ο Άγγλος φορ 24 τέρματα και έξι ασίστ. Ο Βάρντι, δηλαδή, συμμετείχε σε 30 γκολ, δύο περισσότερα από τον Μαχρέζ, ο οποίος ήταν όμως ο μοναδικός παίκτης που είχε διψήφιο αριθμό φέτος και σε γκολ και σε ασίστ. Η πλάστιγγα γέρνει οριακά υπέρ του Μαχρέζ γιατί σχεδόν σε κάθε άλλη στατιστική κατηγορία (πλην των δύο που προαναφέρθηκαν) ήταν καλύτερος. Έκανε περισσότερα πράγματα στο γήπεδο και είναι εμφανές πως έχει περισσότερη ποιότητα.

Ο καλύτερος νέος παίκτης

Δεν γίνεται να επιλέξεις άλλον... Ο Ντέλε Άλι ήταν η αποκάλυψη της σεζόν. Είχαν γραφτεί απίστευτα πράγματα για εκείνον μέχρι να παίξει στην Πρέμιερ Λιγκ και ο 20χρονος φρόντισε να δικαιώσει τη φήμη του. Δέκα γκολ και εννιά ασίστ για τον πρώην παίκτη της Μίλτον Κέινς Ντονς, ο οποίος έκανε και τις πρώτες του συμμετοχές με την Εθνική Αγγλίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι σε κάθε ματς που σκόραρε η Τότεναμ δεν έχανε και ότι στα τελευταία τρία παιχνίδια που απουσίασε οι Λονδρέζοι πήραν ένα βαθμό. 

Καλύτερος προπονητής

Γίνεται να μην πάρει το βραβείο ο Κλαούντιο Ρανιέρι; Σαφώς και ο Μαουρίσιο Ποκετίνο μεταμόρφωσε την Τότεναμ, η οποία έγινε διεκδικήτρια του τίτλου. Ο Σλάβεν Μπίλιτς στην πρώτη του χρονιά στο Νησί δημιούργησε μια ομάδα ικανή να νικά τον οποιονδήποτε, όμως αυτό που έκανε ο Ιταλός ήταν αδιανόητο. Πολλοί λένε ότι βρήκε έτοιμη ομάδα, κάτι που δεν ισχύει. Γύρισε ξανά το σύστημα σε 4-4-2 (ο Νάιτζελ Πίρσον στα τελευταία ματς, στα οποία έκανε το εντυπωσιακό σερί για τη σωτηρία, έπαιζε με 3-5-2) και έδωσε άλλο ρόλο στον Μαχρέζ (δεξιά και όχι πίσω από τον επιθετικό) και φανέλα βασικού στον Ντρίνκγουοτερ (στο φινάλε της περσινής σεζόν ήταν στον πάγκο). Κυρίως, όμως, πέρασε τη δική του φιλοσοφία όταν χρειάστηκε, δηλαδή το να νικά με 1-0 και να αμύνεται εξαιρετικά. Επίσης, αποφόρτιζε ιδανικά τους παίκτες του και έφτασε στον τίτλο, κάτι που δεν θα τολμούσε ούτε ο ίδιος να φανταστεί λίγους μήνες νωρίτερα.

Καλύτερη και χειρότερη ενδεκάδα

Γίνεται να χωρέσουν όλοι στην καλύτερη ενδεκάδα; Φυσικά και όχι... Πάντα θα υπάρχουν παίκτες που θα αδικούνται μένοντας εκτός. Το μεγαλύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με τους μεσοεπιθετικούς, καθώς υπάρχουν πέντε για τέσσερις θέσεις. Δεδομένου ότι Κέιν, Μαχρέζ και Βάρντι δεν γίνεται να λείπουν, το θέμα είναι ποιος εκ των Παγιέτ και Οζίλ θα μπουν. Ο πρώτος είχε εννιά γκολ και 12 ασίστ και ο δεύτερος έξι γκολ και 19 ασίστ. Ο Γερμανός, δηλαδή, με πολύ καλύτερη ομάδα συμμετείχε μόλις σε τέσσερα περισσότερα γκολ, ενώ ο Γάλλος είχε και ένα σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε για καιρό εκτός. Από εκεί και πέρα, πολύ καλό πρωτάθλημα έκανε ο Φουκς της Λέστερ, ένα κλικ πιο πίσω από τους υπόλοιπους στη θέση του ήταν ο Έρικσεν της Τότεναμ, ενώ εξαιρετικές εμφανίσεις πραγματοποίησε ο Μπάτλαντ της Στόουκ, ο οποίος τραυματίστηκε προς το τέλος της σεζόν, και ο Σμάιχελ της Λέστερ.

Η καλύτερη ενδεκάδα, η οποία έχει μόλις μία διαφορά με αυτή που ψήφισαν οι ποδοσφαιριστές της Πρέμιερ Λιγκ (Γιορίς αντί Ντε Χέα), είναι η εξής: Γιορίς (Τότεναμ), Μπεγιερίν (Άρσεναλ), Αλντερβάιρελντ (Τότεναμ), Μόργκαν (Λέστερ), Ρόουζ (Τότεναμ), Καντέ (Λέστερ), Άλι (Τότεναμ), Μαχρέζ (Λέστερ), Παγιέτ (Γουέστ Χαμ), Βάρντι (Λέστερ), Κέιν (Τότεναμ).

Ωστόσο, εμείς τα βάλαμε κάτω και βρήκαμε και τη χειρότερη ενδεκάδα της σεζόν. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι επιλογές έγιναν και βάσει των δυνατοτήτων των παικτών. Δηλαδή, παίκτες που γνωρίζαμε εξαρχής πως είναι κακοί και δεν περιμέναμε τίποτε από αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται στην ενδεκάδα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έπρεπε να έχουμε σχεδόν όλη την ενδεκάδα της Άστον Βίλα και κάποιους ακόμη από Νιουκάστλ, Σάντερλαντ και Νόριτς.

Οι παίκτες που μας απογοήτευσαν περισσότερο από κάθε άλλους ήταν σε 4-2-3-1 οι: Κουρτουά (Τσέλσι), Ιβάνοβιτς (Τσέλσι), Στόουνς (Έβερτον), Ρίτσαρντς (Άστον Βίλα), Μορένο (Λίβερπουλ), Κλάσι (Σαουθάμπτον), Σισοκό (Νιουκάστλ), Τουρέ (Μ. Σίτι), Αζάρ (Τσέλσι), Ντεπάι (Μ. Γιουνάιτεντ), Μπέντεκε (Λίβερπουλ). Δεδομένα η μεγαλύτερη απογοήτευση της σεζόν ήταν ο περσινός καλύτερος παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ Αζάρ. Συνολικά η Τσέλσι ήταν κάκιστη και θα μπορούσαν να υπάρχουν στην ενδεκάδα και οι Φάμπρεγας και Τέρι. Πολύ κακός όσο χρειάστηκε να παίξει ο Στεκέλενμπουργκ, σταθερά τραγικός ο Μπασόνγκ. Αν δεν έχανε τόσα ματς λόγω τραυματισμού, ίσως είχε θέση στην ενδεκάδα των απογοητεύσεων ο Μπέινς, όπως και ο συμπαίκτης του Χάουαρντ, ο οποίος δεν έπαιζε από τον Ιανουάριο.

Ο πιο βελτιωμένος παίκτης

Κανονικά όλη η Λέστερ θα άξιζε να βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία, αφού ξεπέρασαν άπαντες τους εαυτούς τους. Ανάμεσα σε Βάρντι και Μαχρέζ, πάντως, μεγαλύτερη βελτίωση έδειξε ο Αλγερινός. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από τα νούμερά του και μόνο. Πέρσι έπαιξε 25 ματς (20 ως βασικός) και είχε τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ, ενώ φέτος σε 37 (36 ως βασικός) είχε 17 γκολ και 11 ασίστ. Ο Βάρντι, από την άλλη, πέρσι είχε 26 συμμετοχές (18 ως βασικός) με πέντε γκολ και οκτώ ασίστ, ενώ φέτος σε 36 παιχνίδια 24 τέρματα και 6 ασίστ. Εντυπωσιακά βελτιωμένος, πέραν των παικτών της Λέστερ, ήταν ο Ντάιερ της Τότεναμ και ο Μπάτλαντ της Στόουκ.

Καλύτερη και χειρότερη μεταγραφή

Οι Άγγλοι το λένε bargain και ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Ενγκολό Καντέ. Μόλις 9.000.000 ευρώ έδωσε η Λέστερ για να αποκτήσει τον άγνωστο στους περισσότερους μέχρι πριν από λίγους μήνες Γάλλο, ο οποίος αναδείχτηκε με διαφορά ο καλύτερος αμυντικός μέσος του πρωταθλήματος. Αδικείται ίσως ο συμπατριώτης του Ντμίτρι Παγιέτ, ο οποίος ήταν εντυπωσιακός. Ωστόσο, η Γουέστ Χαμ για να τον αποκτήσει έδωσε 15.000.000 ευρώ, ενώ ρόλο στην τελική μας επιλογή έπαιξε και το ότι ο Παγιέτ ήταν γνωστό πως είναι αρκετά ικανός, ενώ ο Καντέ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποκάλυψη. Εξαιρετική μεταγραφή και ο Αλντερβάιρελντ.

Όσον αφορά τη χειρότερη μεταγραφή της χρονιάς, πάλι τα πάντα είναι θέμα απαιτήσεων. Δεν γίνεται δηλαδή να πει κανείς τον Φαλκάο, ο οποίος για δεύτερη σερί σεζόν ήταν ανύπαρκτος. Ο Πέδρο δεδομένα δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε αλλά έπεσε πάνω και στηχειρότερη Τσέλσι των τελευταίων χρόνων, ο Ντεπάι ήταν κακός και, αν υπάρχει ένα ελαφρυντικό, είναι η ηλικία του, ενώ ο Σβάινσταϊγκερ επιβεβαίωσε πως αρχίζει να θυμίζει πρώην παίκτη. Ωστόσο, το δίλημμα είναι ανάμεσα στους Μπέντεκε και Οταμέντι. Ο πρώτος έβαλε εννιά γκολ, είχε τρεις ασίστ, αλλά αυτά που έχασε ήταν τόσα που μπορούσε κανείς να κάνει κανονικό βιντεάκι και να γελά. Ο δεύτερος αποκτήθηκε ως ο καλύτερος αμυντικός της περσινής χρονιάς στην Πριμέρα και δεν έκοβε ούτε με βαλέ. Η διαφορά τους ήταν ότι ο Βέλγος ήξερε και το πρωτάθλημα και γι' αυτό είναι η τελική μας επιλογή.

Η απογοήτευση της χρονιάς

Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτεί κανείς. Μπορεί η φετινή Έβερτον να ήταν τραγική, μπορεί οι Σίτι, Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ να όφειλαν να παρουσιαστούν καλύτερες, αλλά η Τσέλσι ήταν κάτι το ανεξήγητο. Ισοφάρισε τη χειρότερη συγκομιδή της στην ιστορία της στην Πρέμιερ Λιγκ με 50 πόντους (1995-96) και έγινε η ομάδα που υπερασπίστηκε τον τίτλο του προπονητή χειρότερα από κάθε άλλη στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Γκους Χίντινγκ συμμάζεψε κάπως το χάλι που υπήρχε επί Ζοσέ Μουρίνιο, αλλά ήταν εμφανές πως το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για τους «μπλε», οι οποίοι ένα χρόνο πριν με το ίδιο υλικό έπαιρναν ξεκούραστα τον τίτλο.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΡΑΚΗΣ