«Καυτές» ιστορίες Ρόι Κιν για Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!

Όλα στη φόρα... Ο Ρόι Κιν αποτελεί για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παίκτη-σύμβολο και ιστορικό ηγέτη, που έζησε τον σύλλογο στα καλύτερα του, κατακτώντας τα πάντα στα δώδεκα χρόνια που έμεινε στο «Ολντ Τράφορντ».

Από το 1993 μέχρι το 2005, λοιπόν, ο Ιρλανδός ήταν κάτι σαν... υπαρχηγός κάτω από το μεγάλο «αφεντικό» Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, με αποτέλεσμα τα μάτια του να έχουν δει πολλά και να έχει ζήσει ακόμα περισσότερα. Όλα αυτά ο Κιν έρχεται να τα αποκαλύψει στο δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του («The Second Half») όπου μιλά για τις τεταμένες σχέσεις του με τον Σερ Άλεξ, την κόντρα του με τον Κεϊρόζ, το ξύλο που έπαιξε με τον Σμάιχελ και τον Μπέκαμ, στον οποίο ο Φέργκιουσον αρχικά δεν ήθελε να δώσει το νούμερο «7».

Πάμε, λοιπόν, να δούμε κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια από τις «καυτές» ιστορίες του μεγάλου Ρόι Κιν. Ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι έχει να κάνει με μια αναφορά στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τον οποίο ο Ιρλανδός όντας, τότε, ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε απολέσει γέρο.

Αναφερόμενος λοιπόν σε μια περίοδο που η ομάδα βρισκόταν στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας για προετοιμασία και μετά από κάποιες δηλώσεις του Κάρλος Κεϊρόζ (πρώην βοηθός του Σερ Άλεξ) στις οποίες είχε… τολμήσει να αφήσει υπονοούμενα για την πίστη του στη Γιουνάιτεντ, ο Κιν ισχυρίζεται ότι του είπε: «Μη μου μιλάς εμένα για πίστη, Κάρλος. Πριν λίγα χρόνια έφυγες, μετά από 12 μήνες στην ομάδα, για να πάρεις τη δουλειά στη Ρεάλ.

Μην τολμήσεις ξανά ν' αμφισβητήσεις την αφοσίωση μου. Είχα ευκαιρίες να πάω στη Γιουβέντους και την Μπάγερν». Σ' αυτή την κόντρα μέρος πήρε και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αφού όταν ο προπονητής-μύθος του συλλόγου μπήκε στη μέση λέγοντας «αρκετά, πολύ τα ανέχτηκα όλα αυτά», ο Κιν του απάντησε: «Και για σένα τα ίδια ισχύουν, γέρο! Χρειαζόμαστε περισσότερα από σένα, γαμώτο! Χρειαζόμαστε παραπάνω, γέρο! Μένουμε πίσω απ’ τις άλλες ομάδες». Δείγμα βέβαια του ότι ο Κιν δεν... χαμπάριαζε τίποτε, όντας, βέβαια και ο ίδιος ήδη παίκτης-σύμβολο των «κόκκινων διαβόλων»!

Ξύλο με Σμάιχελ!

Οι αποκαλύψεις βέβαια δεν σταματούν εδώ, αφού ο Κιν μιλά και για το επεισόδιο με τον Δανό τερματοφύλακα, Πίτερ Σμάιχελ, με τον οποίο βέβαια υπήρξαν χρόνια συμπαίκτες και μαζί... σάρωσαν τα πάντα: «Είχα ένα περιστατικό με τον Πίτερ όταν ήμασταν σε προετοιμασία στην Ασία, το 1998, και μόλις είχα επιστρέψει μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Νομίζω ότι ήμασταν στο Χονγκ Κονγκ. Είχαμε πιει κιόλας. Μου είπε ''Αρκετά με σένα, ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα''. Οπότε είπα εντάξει και παλέψαμε. Μου φάνηκε ότι κράτησε δέκα λεπτά. Υπήρξε πολύ θόρυβος και ο Πίτερ ήταν γεροδεμένος. Ξύπνησα το επόμενο πρωί και ίσα που θυμόμουν τον καυγά. Το χέρι μου ήταν πρησμένο και τα δάχτυλά μου έγερναν προς τα πίσω. Ο Νίκι Μπατ είχε διαιτητεύσει τον καυγά. Όπως και να 'χει, ο Πίτερ με άρπαξε, εγώ του έριξα μια κουτουλιά και ήταν σαν να παλεύαμε για χρόνια. Στην συνέντευξη Τύπου έβγαλε τα γυαλιά του και είχε ένα μαυρισμένο μάτι. Τότε άρχισαν να τον ρωτούν όλοι ''Πίτερ τι έγινε με το μάτι σου;'' κι εκείνος είπε ότι απλώς έφαγε μια αγκωνιά στην προπόνηση, κάτι που θεώρησα αρκετά αντρίκειο που με κάλυψε και γι' αυτό δεν βγήκε τίποτα στην φόρα».

Ο Σερ Άλεξ δεν ήθελε να δώσει το «7» στον Μπέκαμ!

Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζει και η ιστορία με το πως βρέθηκε το νούμερο «7» στην πλάτη του Μπέκαμ. Ένα νούμερο «7», βέβαια, που για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει μεγάλη σημασία ποιος το φοράει, καθώς το είχαν παίκτες όπως ο Μπεστ, ο Ρόμπσον, ο Καντονά και αργότερα φυσικά ο Μπέκαμ με τον Ρονάλντο (Πλέον το έχει ο Ντι Μαρία). Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι λέει ο Κιν... «Η αρχηγία είναι σημαντική αλλά και οι αριθμοί στην ομάδα έχουν τη δική τους σημασία. Στη Γιουνάιτεντ, το ''7'' ήταν συμβολικό. Όταν έφυγε ο Ερίκ Καντονά υπήρχε μία διαφωνία για το ποιος θα ήταν ο επόμενος αρχηγός. Εγώ, ήμουν χαλαρός. Αλλά υπήρχε και αυτός ο αριθμός, το ''7''. Ο Μπράιαν Ρόμπσον το είχε πριν τον Καντονά και, βέβαια, πιο πριν ο Τζορτζ Μπεστ. Ο προπονητής λοιπόν με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε πως ήθελε να φορέσω εγώ το ''7''. Εγώ είπα: ''Όχι, δεν με νοιάζει τόσο''. Κι εκείνος μου απάντησε: ''Ξέρω πως ο Μπέκαμ θα το θέλει σαν τρελός και δεν θέλω να το δώσω σε εκείνον''. Είχα το ''16'' από τη στιγμή που υπέγραψα στην ομάδα. Ήμουν άνετα με το ''16''. Πιστεύω πως με κράτησε στα πόδια μου, το γεγονός πως ήμουν εκτός των αριθμών ''1'' έως ''11''. Δεν πίστευα πως ήμουν αριθμός ''7''. Είπα λοιπόν: ''Δώστε το στον Μπέκαμ''. Και το πήρε τελικά εκείνος και του ταίριαζε, όπως και του Καντονά. Μετά, το πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο».

Έπειτα, ο Κιν αναφέρθηκε και στη γενιά του '92, λέγοντας πως η σημαντικότητά της στην κυριαρχία της ομάδας στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν υπερεκτιμημένη: «Η γενιά του '92. Όλοι καλοί παίκτες αλλά ο ρόλος τους στην ομάδα δεν ήταν τόσο σημαντικός όσο λένε. Η γενιά του '92 είναι σαν να επρόκειτο για μία ξεχωριστή ομάδα, μέσα στην ομάδα και δεν ντρέπονταν για αυτό. Όλοι είχαμε τους ίδιους στόχους. Είχαμε την ίδια δίψα για επιτυχίες».

Κλαφ ή Φέργκιουσον; Κλαφ!

Όσο για τη σύγκριση Κλαφ-Φέργκιουσον, λέει: «Δούλεψα με δύο εξαιρετικούς προπονητές και βάζω τον Μπράιαν Κλαφ πάνω από τον Άλεξ Φέργκιουσον για έναν απλούστατο λόγο. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα; Όταν με πήρε στην ομάδα ο Μπράιν Κλαφ. Εκεί άρχισαν τα πάντα. Διαφορετικοί προπονητές και οι δύο όμως φανταστικοί. Θεωρώ πως η θαλπωρή του Κλαφ ήταν αυθεντική. Ενώ με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν απλά δουλειά, όλα ήταν δουλειά. Εάν ήταν καλός προς εμένα θα σκεφτόμουν: “Αυτό είναι απλά δουλειά”.

Ο Φέργκιουσον ήταν ένας ψυχρός επαγγελματίας και αδίστακτος σαν χαρακτήρας, σε αντίθεση με τον Κλαφ. Αυτό ήταν η δύναμή του. Η Γιουνάιτεντ ήταν πολύ μεγαλύτερος σύλλογος από τη Νότινγχαμ Φόρεστ αλλά το γεγονός πως ήταν ψυχρός τον έκανε πετυχημένο. Το μήνυμά του ήταν πάντα το ίδιο. Δεν μπερδεύτηκα ποτέ σε κάποια από τις ομιλίες του στην ομάδα ή τις τακτικές ή την προπόνησή του. Το μήνυμά του ήταν πάντα ξεκάθαρο.



Πρέπει να τον είχα ακούσει περίπου 500 φορές και πάντα σκεφτόμουν: “Ναι, αυτό ήταν καλό!”. Ως προπονητής, θα έπαιρνα τη θαλπωρή του Κλαφ και τον αδίστακτο χαρακτήρα του Φέργκιουσον και θα τα έβαζα στο... μίξερ, βάζοντας βέβαια και τις δικές μου πινελιές».

Τέλος μιλά και για το διάστημα πριν την αποχώρησή του από τον σύλλογο: «Είπα στον Φέργκιουσον: ''Μπορώ να φύγω και να παίξω κάπου αλλού;'' και εκείνος μου είπε ''Ναι, γιατί σου κάνουμε παύση συμβολαίου''. Τότε σκέφτηκα ''Ωραία, θα ορθοποδήσω''. Ήξερα ότι πολλοί σύλλογοι θα με ήθελαν όταν θα μάθαιναν τα νέα. Είπα: ''Ναι, νομίζω ότι φτάσαμε στο τέλος''. Μάλιστα, ο Ντέβιντ Γκιλ είχε έτοιμο την ανακοίνωση της λήξης της συνεργασίας μας. Ήταν σαν χειρομομβίδα. Τα είχαν όλα έτοιμα. Όχι ώρες ή μέρες μετά ή μετά από διαπραγματεύσεις. Απλώς σκέφτηκα ''Γαμ..νε'' και σηκώθηκα λέγοντας ''Ναι, φεύγω''».