Τα ηχηρά «διαζύγια» του Ολυμπιακού (pics)

Η πρόσφατη αποχώρηση του Κώστα Σλούκα από τον Ολυμπιακό στερεί από τους πρωταθλητές μια λύση πρώτης γραμμής εν όψει των επόμενων χρόνων, καθώς ο διεθνής γκαρντ μόνο αμελητέα μπασκετική ποσότητα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Στον Πειραιά, λοιπόν, μαζεύτηκαν κάποια... σύννεφα τελευταία ένεκα του «διαζυγίου» με τον 25χρονο άσο, που επισκιάζουν κάπως τη χαρά για την κατάκτηση του 11ου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου, ωστόσο δεν είναι και η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο ύστερα από «ερυθρόλευκες» επιτυχίες.

Το ίδιο έργο το έχουν δει οι φίλοι του Ολυμπιακό τόσο στο πρόσφατο όσο και στο πιο μακρινό παρελθόν, όταν τα πανηγύρια για την προσθήκη τίτλων στην τροπαιοθήκη του τμήματος μπάσκετ διαδέχονταν η απογοήτευση και ο προβληματισμός από τη φυγή σημαντικών κρίκων στην αλυσίδα των επιτυχιών.

Το a-sports.gr, λοιπόν, καταγράφει και σας θυμίζει μερικές από τις ηχηρότερες αποχωρήσεις καλαθοσφαιριστών των Πειραιωτών της τελευταίας εικοσαετίας και βάλε...

Ζάρκο Πάσπαλιε

Το τέλος της σεζόν 1993-1994 βρήκε τους Πειραιώτες να καταγράφουν το τρίτο νταμπλ της ιστορίας τους, αν και νωρίτερα είχε προηγηθεί το... δράμα του Τελ Αβίβ με το χαμένο τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κόντρα στην Μπανταλόνα.

Αναμφίβολα, ο μεγάλος ηγέτης της ομάδας του Γιάννη Ιωαννίδη ήταν τότε ο Ζάρκο Πάσπαλιε, με τον Μαυροβούνιο φόργουορντ να μπαίνει στις καρδιές των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων από την πρώτη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας.

Κανείς, λοιπόν, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι δύο πλευρές θα χώριζαν τους δρόμους τους, όμως αυτό συνέβη τελικά το καλοκαίρι του 1994 και μάλιστα ο Πάσπαλιε μετακόμισε στον «αιώνιο» αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό, αφού οι χαμένες βολές στον τελικό του Τελ Αβίβ ήταν καταδικαστικές για το μέλλον του στο Λιμάνι.

Η πρόταση που περίμενε ο ίδιος από τη διοίκηση για την ανανέωση της συνεργασίας τους δεν έγινε ποτέ και τελικά αποφάσισε να ντυθεί στα πράσινα, σε μια μεταγραφή βέβαια που έκανε τότε μεγάλο πάταγο.

Ντέιβιντ Ρίβερς

Το καλοκαίρι του 1995 ο Ντέιβιντ Ρίβερς κατέφτασε στον Πειραιά και ύστερα από μια πρώτη χρονιά που κύλησε για εκείνον μέσα στην αμφισβήτηση, η δεύτερη σεζόν ήταν απλά εκπληκτική.

Ο Αμερικανός γκαρντ οδήγησε τον Ολυμπιακό στο τριπλ κράουν (πρωτάθλημα, Κύπελλο Ελλάδας, Ευρωλίγκα), οπότε το λογικό θα ήταν να υπάρξει συμφωνία ώστε ο Ρίβερς να έριχνε... άγκυρα στο Λιμάνι.

Ωστόσο, η πρόταση που δέχθηκε από τη Φορτιτούντο Μπολόνια το καλοκαίρι του 1997 ήταν τέτοια που οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπόρεσαν να συναγωνιστούν κι έτσι ο δαιμόνιος πλέι μέικερ αναχώρησε με προορισμό την Ιταλία.

Γιώργος Σιγάλας

Μαζί με τον Ρίβερς παρελθόν για τους «ερυθρόλευκους» αποτέλεσε και ο αρχηγός τους Γιώργος Σιγάλας.

Ο διεθνής γκαρντ ήταν γέννημα-θρέμμα του Ολυμπιακού, αφού από τα 10 του χρόνια ανήκε στις τάξεις του συλλόγου, για να ανδρωθεί μπασκετικά στον Πειραιά και να γευθεί μαζί του πολλές επιτυχίες και την κατάκτηση συνολικά οκτώ τίτλων.

Όμως, και σε αυτή την περίπτωση η διαφορά στο οικονομικό στάθηκε τροχοπέδη στην παραμονή του Σιγάλα, που συν τοις άλλοις δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, τότε προπονητή των πρωταθλητών.

Έτσι, στα 26 του χρόνια ο επονομαζόμενος και «Ράμπο» ξενιτεύτηκε για λογαριασμό της ιταλικής Στεφανέλ Μιλάνο.

Θοδωρής Παπαλουκάς

Η περίπτωση του παλαίμαχου πια άσου είναι λίγο διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες, καθώς στην πρώτη του σεζόν στον Ολυμπιακό, την περίοδο 2001-2002, οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν μόνο το Κύπελλο Ελλάδας και έχασαν μέσα από τα χέρια τους το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ.

Όμως, ο Παπαλουκάς ήταν ένας παίκτης που είχε αποκτηθεί με σκοπό να αποτελέσει τον ηγέτη της ομάδας για χρόνια, είχε υπογράψει μάλιστα τετραετές συμβόλαιο, αλλά το καλοκαίρι του 2002 δέχθηκε πρόταση για σημαντική μείωση των αποδοχών του.

Αυτή δεν έγινε δεκτή από τον 38χρονο πλέον Παπαλουκά, ο οποίος αποχώρησε άδοξα από τους Πειραιώτες και διέπρεψε εν συνεχεία με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πριν επιστρέψει φυσικά το 2009.

Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός στερήθηκε έναν παίκτη με τεράστιο ταλέντο και στην καλύτερη φάση της καριέρας του, που, αν είχε μείνει το 2002, ενδεχομένως να οδηγούσε την ομάδα του στην κατάκτηση αρκετών ακόμη τίτλων.

Κάιλ Χάινς

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε 15 χρόνια για να γυρίσει τόσο στην ελληνική όσο και στην ευρωπαϊκή κορυφή και ένας από τους πρωταγωνιστές των επιτυχιών του 2012 ήταν και ο Κάιλ Χάινς.

Ο Αμερικανός σέντερ... τσέπης, αφού το μπόι του είναι κάτω από τα 2 μέτρα, ήταν καταλυτικός και στην κατάκτηση της δεύτερης σερί Ευρωλίγκας το 2013, ωστόσο δεν έμελε να παραμείνει περισσότερο στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ.

Ο Χάινς δελεάστηκε από τα δολάρια της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, απέρριψε την πρόταση των αδελφών Αγγελόπουλων και μετακόμισε στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, στενοχωρώντας τον κόσμο του Ολυμπιακού, που είχε δεθεί πολύ μαζί του.

Κώστας Παπανικολάου

Σαν τον Ρίβερς με τον Σιγάλα το 1997, έτσι και ο Χάινς πήρε μαζί του, θα μπορούσε να πει κανείς, τον Κώστα Παπανικολάου το καλοκαίρι του 2013.

Ο Τρικαλινός φόργουορντ... οργίασε για δύο σεζόν, πήρε ένα πρωτάθλημα και δύο Ευρωλίγκες με τον Ολυμπιακό και η Μπαρτσελόνα πρόσφερε... γη και ύδωρ για να τον κάνει δικό της.

Οι «ερυθρόλευκοι» αναγκάστηκαν να πουν το «ναι» στους Καταλανούς, αφού ήταν... πολλά τα λεφτά, κι έτσι ο «Παπ» άφησε σημαντικό κενό με την αποχώρησή του.

Κώστας Σλούκας

Και ερχόμαστε στην περίπτωση Σλούκα, όπου το πρόβλημα που έφερε το πρόσφατο «διαζύγιο» με τον Ολυμπιακό δεν ήταν οικονομικό, αλλά αγωνιστικό.

Για την ακρίβεια, ο 25χρονος γκαρντ αισθανόταν ότι ζούσε στη σκιά του Βασίλη Σπανούλη, είχε παράπονα για το χρόνο συμμετοχής του και η πρόταση της Φενερμπαχτσέ/Ούλκερ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήρθε «γάντι» στο διεθνή άσο.

Ο «Ζοτς», λοιπόν, δεσμεύθηκε στον Σλούκα ότι θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην τουρκική ομάδα την επόμενη σεζόν, εκείνος ενθουσιάστηκε με την προοπτική που του έχει παρουσιαστεί και ο Ολυμπιακός για μία ακόμη φορά δέχθηκε καίριο πλήγμα με την αποχώρηση ενός παίκτη ο οποίος προοριζόταν για μελλοντικός ηγέτης, αλλά αυτό τελικά δεν θα γίνει ποτέ...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ