Έτσι βάφτηκε «πράσινο»

Ο Παναθηναϊκός ήταν ο μεγάλος νικητής στο ντέρμπι της 25ης αγωνιστικής και επικρατώντας του Ολυμπιακού με 2-1 έβαλε φωτιά στην κορυφή του πρωταθλήματος, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον για την τελική ευθεία του μαραθωνίου.

Το a-sports.gr αξιολογεί τους πρωταγωνιστές στη μάχη της Λεωφόρου και αναδεικνύει τα στοιχεία που έγειραν την πλάστιγγα στην πλευρά των «πράσινων».

Σε ένα πολεμικό κλίμα, που πλέον όμως άπαντες έχουν δυστυχώς συνηθίσει να ανέχονται στα ελληνικά ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να έχει σε καλύτερη μέρα τους παίκτες της μεσαίας γραμμής και να εκμεταλλευτεί την αδυναμία στην αμυντική συμπεριφορά των «ερυθρολεύκων».

Ίσως πάντως το ματς να κρίθηκε κυρίως στη σκακιέρα των προπονητών. Έχοντας περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του και πιο φρέσκους παίκτες, ο Γιάννης Αναστασίου προετοίμασε σαφώς καλύτερα την ομάδα του συγκριτικά με τον Βίτορ Περέιρα, που παρουσίασε ένα σύνολο χωρίς την απαραίτητη συγκέντρωση, που δεν είχε απαντήσεις όταν το παιχνίδι «στράβωσε».

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

ΣΤΙΛ: Ακόμα ένα καλό παιχνίδι για τον Άγγλο τερματοφύλακα, που ήταν σταθερός και αποφασιστικός στις επεμβάσεις του. Είχε μία άστοχη έξοδο, η οποία δεν στοίχισε στον Παναθηναϊκό, αλλά παραβιάστηκε η εστία του σε ένα ματς στο οποίο δεν δέχθηκε μεγάλη πίεση. Βέβαια, το σουτ του Ντομίνγκεζ ήταν εξαιρετικό. (6)

ΣΙΛΝΤΕΝΦΕΛΝΤ: Μεστό παιχνίδι από τον Κροάτη αμυντικό, που τα κατάφερε περίφημα βγάζοντας περίσσιο πάθος. Κάλυπτε κυρίως χώρους και αντεπεξήλθε σε έναν περίεργο ρόλο, καθώς αγωνίστηκε σαν λίμπερο. Είχε καίριες επεμβάσεις και καλή συνεργασία με τον Ταυλαρίδη. Από την άλλη δεν προώθησε σωστά το παιχνίδι από την πίσω ζώνη, αλλά δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. (6,5)

ΤΑΥΛΑΡΙΔΗΣ: Ανέλαβε το μαρκάρισμα του Μήτρογλου και τον έσβησε. Από τη στιγμή που ακυρώνει το μεγάλο όπλο του αντιπάλου έχει κάνει απόλυτα σωστά τη δουλειά του. Δεν έχασε καμία μονομαχία στον αέρα και με το γνωστό του πάθος ήταν πραγματικός βράχος για την άμυνα του Παναθηναϊκού. Εξαιρετικό ματς από τον Έλληνα στόπερ. (7)

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με θετικά και αρνητικά στοιχεία στο παιχνίδι του. Αμυντικά κατάφερε να περιορίσει τον Ντοσεβί, που το τελευταίο διάστημα είναι ανεβασμένος. Αντίθετα, επιθετικά δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να… ακουμπήσει πάνω του. Οι σέντρες του ήταν κακές και αναποτελεσματικός. Δεν είναι όμως καθαρόαιμο μπακ και στα αμυντικά του καθήκοντα ήταν αποτελεσματικός και θετικός. (5,5).

ΝΑΝΟ: Έχει κάνει πολύ καλύτερα παιχνίδια. Στο β’ ημίχρονο είχε κάποιες καλές ενέργειες στο ενεργητικό του, αλλά δεν παρουσίασε τις γνωστές του κούρσες, ούτε έβγαλε τις καλές σέντρες που μας έχει συνηθίσει. Θα πρέπει βέβαια να τονιστεί πως στο α’ μέρος ο Παναθηναϊκός έπαιξε κυρίως από τη δεξιά πλευρά. Ο Ντουρμάζ σε κάποιες περιπτώσεις τον ταλαιπώρησε, ενώ τον εξέθεσε και στη μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού όταν ο Σουηδός έχασε μεγάλη ευκαιρία για να ανοίξει το σκορ. Ήταν ο αδύναμος κρίκος στα μετόπισθεν. (4,5)

ΛΑΓΟΣ: Εξαιρετικό και μυαλωμένο παιχνίδι από τον Λαγό, που στο α’ μέρος κρατούσε μόνος του αμυντικά το κέντρο του Παναθηναϊκού. Παρότι ο Φορτούνης πατούσε καλά, τον περιόρισε και δεν τον άφησε να παίξει κάθετα. Με πολύ πάθος βγήκε νικητής στις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες και μέχρι το 75’ που αντικαταστάθηκε από τους κορυφαίους της ομάδας του. Έκοψε πολλές φορές τους αντιπάλους του και απέφυγε τα λάθη στις κοντινές του μεταβιβάσεις. (7)

ΠΡΑΝΙΤΣ: Σε καλή κατάσταση και ο Κροάτης, βοήθησε πολύ στην καλή κυκλοφορία της μπάλας αποφεύγοντας τις υπερβολές άλλων παιχνιδιών. Έπαιξε απλά και σίγουρα, ενώ πιστώνεται το καλό του γύρισμα στο οποίο ο Μαζουακού σημειώνει το αυτογκόλ. Αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα τρεξίματα του Λαγού και προώθησε σωστά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ειδικά στο καλό του β’ μέρος. (7)

ΖΕΚΑ: Ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού μαζί με τον Πέτριτς. Ο Πορτογάλος ήταν παντού και έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. Προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα και με σωστές μεταβιβάσεις στο μισό γήπεδο προς την περιοχή του αντιπάλου, βοήθησε τα μέγιστα ώστε οι «πράσινοι» να κερδίσουν τη μάχη του κέντρου. Έβαζε τα πόδια του στη φωτιά, κέρδισε τις προσωπικές μονομαχίες και ήταν πραγματικός αρχηγός. (8)

ΠΕΤΡΙΤΣ: Από τα καλύτερά του παιχνίδια, αν όχι το κορυφαίο, με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Παρότι στο α’ μέρος περιορίστηκε από Μανιάτη και Μιλιβόγεβιτς, έβγαλε πολλή ενέργεια και με την ποιότητά του δημιουργούσε επικίνδυνες καταστάσεις. Κράτησε σωστά την μπάλα, έβγαλε τα ηγετικά του προσόντα και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, κλειδώνοντας το τρίποντο με άψογο τρόπο, δείγμα της κλάσης του. Αν και η φυσική του κατάσταση δεν είναι το καλό του στοιχείο, έβγαλε σε υψηλό τέμπο όλο το 90λεπτο (αντικαταστάθηκε στο 89’). (8)

ΚΑΡΕΛΗΣ: Μεγάλη απειλή για την εστία του Ρομπέρτο δεν αποτέλεσε. Δεν ήταν σε καλή μέρα εκτελεστικά και αυτό φάνηκε στην ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στο 34’. Ήταν όμως ο επιθετικός του Παναθηναϊκού που με τα πολλά του τρεξίματα έφθειρε τους Σιόβα και Σαντάνα. (5,5)

ΜΠΕΡΓΚ: Δεν διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του και για ακόμα ένα ματς έμεινε άσφαιρος. Έβγαλε πάθος και τσαμπουκά, έτρεξε πολλά χιλιόμετρα, κέρδισε και έχασε πολλές μονομαχίες με τους αντίπαλους στόπερ, αλλά του έλειψε το ένστικτο του killer που συνήθως παρουσιάζει. Παρότι του δόθηκαν ευκαιρίες, τα τελειώματά του δεν ήταν ανάλογα της ποιότητάς του. (5,5)

ΑΤΖΑΓΚΟΥΝ: Αθόρυβος, αλλά ουσιαστικός ο Νιγηριανός. Μπήκε στο παιχνίδι στο 60’, όταν μετά το 1-0 ο Αναστασίου ήθελε να δώσει ενέργεια και τρεξίματα στο κέντρο του. Ντούμπλαρε σωστά τον Νάνο αμυντικά και βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας. Δημιουργικά πάντως έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. (5)

ΜΕΝΤΕΣ: Αντικατέστησε τον Λαγό στο 75’ και είχε σχετικά καλή παρουσία. Τον τελευταίο καιρό δεν βρίσκεται στα καλύτερά του, αλλά η εμπειρία του σε ένα τέτοιο ματς φάνηκε. Δεν παρασύρθηκε από την ένταση των τελευταίων λεπτών, κράτησε μπάλα και είχε μία χαμένη ευκαιρία. Χρεώνεται ωστόσο το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ του Ολυμπιακού. (4)

ΚΛΩΝΑΡΙΔΗΣ: Δεν μπορεί να αξιολογηθεί αφού αγωνίστηκε για ελάχιστα λεπτά όταν αντικατέστησε στο 89’ τον Πέτριτς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήταν ο μεγάλος νικητής στη σκακιέρα των πάγκων. Εντόπισε σωστά την αμυντική αδυναμία του Ολυμπιακού και με την πίεση που άσκησε στους Σιόβα - Σαντάνα ο Παναθηναϊκός κέρδισε πολλές δεύτερες επιθέσεις. Ουσιαστικά μπλόκαρε την πρώτη πάσα προς το κέντρο του Ολυμπιακού και κερδίζοντας τη μεσαία γραμμή ήλεγξε το κέντρο. Οι Ατζαγκούν και Μέντες που έριξε στο ματς δεν έκαναν σπουδαίο ματς, αλλά πρόσφεραν ακριβώς αυτά που περίμενε χωρίς να διαταραχθεί η ισορροπία της ομάδας του. (7,5)

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ: 6,3

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Είναι φανερό πως από τη στιγμή που έχει αποθεραπευτεί από τον τραυματισμό του δεν έχει βρει ακόμα τον καλό του εαυτό. Με τα πόδια ήταν τραγικός για ακόμα ένα ματς και δεν έκανε τη μεγάλη επέμβαση, όπως σε παλιότερα ματς. Δεν κατάφερε να αντιδράσει στα γκολ του Παναθηναϊκού και είναι σκιά του καλού Ρομπέρτο. (3,5)

ΣΙΟΒΑΣ: Έκανε καλή δουλειά πάνω στον Μπεργκ στο α’ μέρος, αλλά και αυτός απέχει από τον καλό του εαυτό. Παρασύρθηκε από τα νεύρα του, έχασε αρκετές μονομαχίες, ενώ είχε πολλές λάθος μεταβιβάσεις. Είναι φανερό πως μετά τον τραυματισμό του δεν έχει επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο που αγωνιζόταν. (2,5)

ΣΑΝΤΑΝΑ: Αποκτήθηκε ως αντι-Αμπιντάλ, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει πείσει πως μπορεί να αντεπεξέλθει σε παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων. Στον αέρα είναι ακαταμάχητος, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει καλές τοποθετήσεις και εκτίθεται. Το μεγαλύτερο πρόβλημά του βέβαια είναι χαμηλά με κακές μεταβιβάσεις. Ο Αναστασίου εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του στην προώθηση της μπάλας. Παράλληλα είναι μέσα στη φάση σε ένα ακόμα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός, έστω κι αν στην προκειμένη περίπτωση η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκε στον Μιλιβόγεβιτς. (2)

ΕΛΑΜΠΝΤΕΛΑΟΥΙ: Ήταν από τους διακριθέντες του Ολυμπιακού και ο καλύτερος της αμυντικής τετράδας, δίχως πάντως να κάνει σπουδαίο παιχνίδι. Αμυντικά δεν εκτέθηκε και κράτησε σωστά τη θέση του, αλλά επιθετικά δεν πρόσφερε τις γνωστές του κούρσες, ούτε δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις. (5)

ΜΑΖΟΥΑΚΟΥ: Περίοδο ντεφορμαρίσματος διανύει ο Γαλλοαφρικανός. Ο Παναθηναϊκός επεδίωξε να επιτεθεί από την πλευρά του και σε αρκετές περιπτώσεις δικαιώθηκε, ενώ δεν είχε την απαιτούμενη αυτοσυγκέντρωση με αποκορύφωμα τη φάση του αυτογκόλ. Αν και οι επιθετικές του αρετές είναι το δυνατό του σημείο, δεν πήρε πρωτοβουλίες και έμεινε στα ρηχά (2).

ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Χαρακτηριστικό παιχνίδι του φετινού Μανιάτη. Με πολλά τρεξίματα, σημαντική συνεισφορά στην αμυντική λειτουργία με πολλές σωστές επεμβάσεις. Δημιουργικά όμως δεν πρόσφερε το παραμικρό. Στα θετικά του πως διατήρησε σε γενικές γραμμές την ψυχραιμία του, αλλά αναμφίβολα μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα. (5)

ΜΙΛΙΒΟΓΕΒΙΤΣ: Καλό α’ ημίχρονο από τον Σέρβο, που βοήθησε τόσο ανασταλτικά όσο και στην κυκλοφορία της μπάλας. Στο β’ μέρος και όσο κυλούσε ο χρόνος η απόδοσή του έπεφτε, ενώ χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό το γκολ του Πέτριτς. Μέτριο βράδυ χωρίς ουσιαστική προσφορά. (3,5)

ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ: Ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια του α’ μέρους. Με ώριμο παιχνίδι και σωστό μοίρασμα της μπάλας. Αντεπεξήλθε στο στενό μαρκάρισμα του Λαγού, αλλά έδειξε να ξεμένει από δυνάμεις στο β’ μέρος. Ίσως πάντως βιάστηκε να τον αντικαταστήσει ο Περέιρα, καθώς στέρησε από τον Ολυμπιακό το μοναδικό παίκτη με οργανωτικά χαρίσματα σε ένα διάστημα που ήθελε να δημιουργήσει για να ισοφαρίσει. (6)

ΝΤΟΥΡΜΑΖ: Λίγα πράγματα για ακόμα ένα ματς από τον Σουηδό. Πήρε πρωτοβουλίες, αλλά ήταν ημιτελείς, και δεν προκάλεσε τις ανισορροπίες που περιμένει κάποιος από ένα εξτρέμ. Αποδείχθηκε μάλιστα μοιραίος, αφού πέταξε στα σκουπίδια τη μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού και ενώ το ματς ήταν στο 0-0. Στην επόμενη φάση ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε. (4)

ΝΤΟΣΕΒΙ: Έβγαλε ενέργεια, είχε πολλά τρεξίματα, πρόσφερε σημαντικές βοήθειες στην αμυντική ισορροπία, αλλά του λείπει η τελική ενέργεια. Από τα πόδια του ξεκίνησε η καλύτερη επιθετική ενέργεια των «ερυθρολεύκων», ωστόσο την ξόδεψε αβίαστα ο Ντουρμάζ. (4,5)

ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ: Εξαφανισμένος. Νικήθηκε κατά κράτος από τον Ταυλαρίδη και δεν κατάφερε να προσφέρει το παραμικρό. Χωρίς αμυντική συνεισφορά, χωρίς κίνηση και με απογοητευτικό τελείωμα στη μοναδική φορά που βρέθηκε σε θέση βολής. Φανερά εκτός ρυθμού και φυσικά μακριά από τον καλό του εαυτό. (2)

ΧΑΡΑ: Το όνομά του αποτελεί μια απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Μπήκε στο ματς για να ενισχύσει την επιθετική λειτουργία κινούμενος πίσω από τον Μήτρογλου, αλλά ήταν το ίδιο αρνητικός με τον Έλληνα φορ. Απογοητευτικό το πρώτο του διάστημα στον Ολυμπιακό. (1,5)

ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΖ: Αν δεν ζήτησε ο ίδιος να μην αγωνιστεί λόγω κούρασης, είναι ανεξήγητο το γιατί δεν βρέθηκε στο βασικό σχήμα. Λίγα λεπτά από την είσοδό του, βέβαια, ο Παναθηναϊκός σημείωσε το δεύτερο γκολ και δεν είχε πολλά περιθώρια για να αντιδράσει. Σημείωσε ένα εξαιρετικό γκολ, το οποίο δεν ήταν αρκετό για να αποφευχθεί η ήττα. Αν έμπαινε νωρίτερα στο παιχνίδι, θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα. (6)

ΑΦΕΛΑΪ: Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα και το δικό του όνομα, αλλά στη δική του περίπτωση αιτία αποτελεί το γεγονός ότι αγωνίστηκε ελάχιστα λεπτά και δεν μπορεί να αξιολογηθεί.

ΒΙΤΟΡ ΠΕΡΕΪΡΑ: Έχασε κατά κράτος τη μάχη των πάγκων και δεν κατάφερε να οδηγήσει στη νίκη τον Ολυμπιακό για τρίτο ντέρμπι εντός των συνόρων. Έπαιξε για την ισοπαλία και έχασε. Έδωσε συνέχεια στο κακό κοουτσάρισμα του Κιέβου και δεν διαχειρίστηκε σωστά την εξέλιξη του αγώνα. Ήταν χαρακτηριστική η καθυστέρηση εισόδου του Ντομίνγκεζ, εμπιστεύτηκε ακατανόητα τον Χάρα και δεν βρήκε λύση στην αμυντική δυσλειτουργία της ομάδας του. Γενικότερα σε μια περίοδο με διαδοχικά ντέρμπι δεν έχει βρει σωστή χημεία στην 11άδα του σε κανένα από τα ματς με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ντνιεπρ και Παναθηναϊκό. (2)

ΣΥΝΟΛΟ: 3,6

ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Επιτυχημένος αποδείχθηκε ο ορισμός της ΚΕΔ. Ο διαιτητής Σιδηρόπουλος (Δωδεκανήσου) κράτησε σε αθλητικά επίπεδα το παιχνίδι, δεν κούρασε με τα σφυρίγματά του και άφησε, στο βαθμό του εφικτού, το παιχνίδι να εξελιχθεί. Σε ένα ντέρμπι που μύριζε μπαρούτι και είχε πολλές εντάσεις στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Δίχως λάθη και οι βοηθοί Γρεβένης (Χαλκιδικής) και Φραγκιαδάκης (Δωδεκανήσου). Σοβαρά και ουσιαστικά παράπονα από τις δύο ομάδες δεν εκφράστηκαν, πρωταγωνιστές με την κακή έννοια δεν έγιναν και το γεγονός ότι κανείς δεν θα θυμάται πως ήταν οι διαιτητές του ντέρμπι αποτελεί και τη μεγάλη τους επιτυχία. (7,5)