Ντροπιάζει κάθε δημοκρατικό πολίτη το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
Αναμενόμενα ήταν τα πυρά που εξαπέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη σχετικά με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις.
Μιλώντας την Πέμπτη (9/7) από το βήμα της Βουλής, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για νομοσχέδιο που αποτελεί ντροπή για κάθε δημοκρατικό πολίτη και για επιστροφή σε ανώμαλες περιόδους της χώρας.
«Πρόκειται για μια αντιδραστική τομή που καμία κυβέρνηση δεν διανοήθηκε από τη μεταπολίτευση. Πρόκειται απλά για τη συνάντηση του ακροδεξιού δόγματος Βορίδη με τη νεοδεξιά εμμονή Χρυσοχοΐδη; Ή μήπως αυτή η σπουδή σας-και μάλιστα να το φέρετε κατακαλόκαιρο-καλύπτει κάποιο φόβο για τις εξελίξεις και για τις ενδεχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις που έρχονται από φθινόπωρο;
Το γνωρίζουν όλοι ότι η χώρα μπαίνει σε μια περίοδο πάρα πολύ βαθιάς ύφεσης. Και χρειάζεται σχέδιο η χώρα, όραμα και ηγεσία ώστε να πατήσει ξανά γερά στα πόδια της ξανά. Όχι αυταρχισμό, καταστολή και προπαγάνδα, από τα καλοταϊσμένα με κρατικό χρήμα μέσα ενημέρωσης.
Σήμερα μας παρακολουθούν πολίτες που θα ήθελαν να ακούσουν μια συζήτηση που θα περιστρεφόταν στο πώς θα βελτιωθεί η ζωή τους στο 2020. Και αντί γι' αυτό βλέπουν μια κυβέρνηση που προσπαθεί να επαναφέρει διατάγματα του 1971. Κύριε Μητσοτάκη, έχετε αποφασίσει να ξοδέψετε το χρόνο που σας ως πρωθυπουργός όχι για να χτίσετε αλλά για να γκρεμίσετε. Τόσο πολύ σας άρεσε η εικονική πραγματικότητα στο Ελληνικό με το γκρέμισμα. Το γκρέμισμα είναι εύκολο, η οικοδόμηση είναι το δύσκολο. Όχι για να δημιουργήσετε. Αλλά για να εκδικηθείτε.
Για να εκδικηθείτε μια Ελλάδα που προχώρησε μπροστά όταν άφησε πίσω της το κράτος της Δεξιάς και τα σύνδρομά της. Για να εκδικηθείτε μια παράδοση που χτίστηκε απέναντι σε ό,τι πρεσβεύει και η δική σας παράταξη. Γιατί η Ελλάδα της μεταπολίτευσης είναι δημιούργημα και της δικής σας παράταξης. Πάνω από όλα για να εκδικηθείτε την Αριστερά, τον πολιτικό σας αντίπαλο δηλαδή, που ξέρετε ότι η δύναμή του βρίσκεται στην ασίγαστη δίψα των ανθρώπων για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια», ανέφερε αρχικά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και πρόσθεσε: «Για τη συμβατότητα του νομοσχεδίου με το συνταγματικό δικαίωμα της συνάθροισης θα αρκούσε να παραπέμψω στην ανακοίνωση της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων της χώρας οι οποίοι αποφάνθηκαν ότι η κεντρική ρύθμιση του νομοσχεδίου-διαβάζω κατά λέξη-“πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος και βρίσκεται εκτός συνταγματικού πλαισίου”. Η υποχρέωση προηγούμενης γνωστοποίησης (άρθρο 3), σε συνδυασμό με την εξουσία της αστυνομίας να διαλύει συγκεντρώσεις για το μόνο λόγο ότι δεν γνωστοποιήθηκαν (άρθρο 9), πλήττει κατάφορα τον πυρήνα του δικαιώματος της συνάθροισης».
Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρέπεμψε σε ένα έργο, την «Κατ' άρθρον Ερμηνεία του Συντάγματος», το οποίο έχει επιμεληθεί μεταξύ άλλων ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, και ανέφερε: «Το δικαίωμα στη συνάθροιση δεν υπόκειται σε καθεστώς άδειας, αναγγελίας ή προληπτικού ελέγχου από τις αστυνομικές αρχές, όπως γινόταν σε ανώμαλες περιόδους παλαιότερα».
«Το ερώτημά μου είναι τι ακριβώς κάνετε; Μας γυρίζετε στις ανώμαλες περιόδους όπως παλαιότερα; Κανένα ελληνικό Σύνταγμα από το 1864 που κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα της συνάθροισης δεν επέβαλε υποχρέωση γνωστοποίησης των συγκεντρώσεων. Αυτό το έκαναν μόνο τα χουντικά ψευδοσυντάγματα, με τη φράση: “Αι δημόσιαι συναθροίσεις πρέπει να γνωστοποιούνται δεόντως εις την αστυνομικήν αρχήν τεσσαράκοντα οκτώ ώρας προ της πραγματοποιήσεώς των”.
Η ρήτρα αυτή όχι απλώς δεν επαναλήφθηκε, αλλά συνειδητά απαλείφθηκε από το Σύνταγμα του 1975. Κατασκευάζετε λοιπόν, ένα νέο λόγο απαγόρευσης συγκεντρώσεων, που δεν προβλέπεται στο Σύνταγμα και που δεν επιτρέπεται να προστεθεί με νόμο.
Και υπάρχουν χειρότερα. Το άρθρο 8 του νομοσχεδίου λέει ότι η αστυνομία μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς σε μια συγκέντρωση. Τι είναι οι περιορισμοί; Είναι σκληρές, επιτακτικές και δεσμευτικές διαταγές. Το άρθρο 9 λέει ότι, αν η συγκέντρωση δεν συμμορφωθεί στις υποδείξεις, τότε η αστυνομία μπορεί να τη διαλύσει.
Νέος, λοιπόν, λόγος διάλυσης: Όταν η συγκέντρωση δεν συμμορφώνεται στις αστυνομικές υποδείξεις, ακόμη κι αν καθαυτή ούτε τη δημόσια ασφάλεια απειλεί ούτε την κοινωνικοοικονομική ζωή διαταράσσει.
Ίσως όμως το πιο εντυπωσιακό στο νομοσχέδιο εν είναι σε αυτά που λέει, αλλά σε αυτά που παραλείπει. Και μια ιδίως έλλειψη που είναι εκκωφαντική: Απουσιάζει οποιαδήποτε διάταξη που να περιορίζει έστω κάπως την αστυνομία. Είναι εντυπωσιακό ότι, ενώ αρχικά δεν διστάσατε να ποινικοποιήσετε ακόμη και την απλή συμμετοχή πολιτών σε διαδήλωση- κάτι που μαζέψατε άρον άρον μετά την καθολική κατακραυγή-δεν προβλέψατε ούτε τη παραμικρή απαγόρευση, την παραμικρή υποχρέωση, την παραμικρή ευθύνη για τις αστυνομικές αρχές.
Ακόμα και το άρθρο 6, που-ψευδεπίγραφα-επιγράφεται “Υποχρεώσεις της αστυνομικής αρχής”, ακούστε τι λέει: Η αστυνομία “λαμβάνει κάθε αναγκαίο μέτρο στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία”. Άρα ακόμα κι αυτό το άρθρο εξουσίες δίνει στην αστυνομία, όχι περιορισμούς. Το μήνυμα που δίνετε προς την αστυνομία είναι σαφές και είναι εφιαλτικό. “Το κράτος είστε εσείς”, που είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Επομένως-υπονοείται εδώ- “βαράτε ελεύθερα”, μη σας νοιάζει, κανείς δεν πρόκειται να σας ζητήσει ευθύνες”.
Το τελευταίο και ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο του νομοσχεδίου είναι «αυτή η ασύλληπτη, και ντροπιαστική για μια δημοκρατική κοινωνία, ρύθμιση του άρθρου 13. Κάθε συγκέντρωση οφείλει να ορίσει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ως οργανωτή, ο οποίος-προσέξτε-θα έχει την πλήρη και προσωπική ευθύνη να αποζημιώσει τις ζημιές που τυχόν θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης. Προφανής σκοπός της ρύθμισης αυτής είναι να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε κάθε διαμαρτυρία. Να εξαναγκάσει οργανώσεις, συλλογικότητες και ομάδες να αυτοπεριοριστούν, να αυτολογοκριθούν, να εγκαταλείψουν την ιδέα διοργάνωσης μιας συγκέντρωσης.
Το νομοσχέδιο, από όπου και να το πιάσει κανείς, είναι ντροπή για κάθε δημοκρατικό πολίτη. Όπως ακόμη μεγαλύτερη ντροπή είναι να το ψηφίζει το νομοσχέδιο αυτό η κα Γεννηματά. Εντάξει η Ελληνική Λύση».
