Ο πατήρ Σταύρος Κυριόπουλος με αφετηρία την Κυριακή των Βαΐων και μέχρι την Ανάσταση μας περιγράφει κάθε πρωί το Θείο δράμα στο a-sports.gr με χρώματα και αρώματα, συνδυάζοντας την πιο ωραία ιστορία του κόσμου με τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα
Του π. ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Κι αφού χθες μαζέψαμε από κάτω τα ευλογημένα της Αγίας Εισόδου βάγια, και φωνάξαμε θριαμβευτικά Ωσαννά, και χαρήκαμε μα και λυπηθήκαμε έπειτα, για τα νέα πανδημικά κορωνοκρούσματα, μπήκαμε στη Δευτέρα μεγάλη ανθισμένη στοά. Εκεί βλέπουμε τον Ιωσήφ τον πάγκαλο (οι όντως πάγκαλοι γράφονται πάντα με το «πι» μικρό). Κρατούμε τα σημάδια του από το χτύπημα, την ώρα πού έπεφτε στο πηγάδι από το σπρώξιμο των αδελφών του, των ανθρώπων των δικών του. Κρατούμε τη χρυσή του καρδιά, πού ήξερε πάντα να τού ανοίγει δρόμο ανάμεσα στις αρχές και τις εξουσίες τού κόσμου τούτου. Κρατούμε τη συνοχή τής σκέψης του, όταν τα αξιώματα θα μπορούσαν να τον τρελάνουν. Κρατούμε την αγκαλιά του, την ώρα πού η εκδίκηση τού χάιδευε τα αυτιά. Διότι αυτός συγχώρεσε τους αδελφούς του πού τον μίσησαν. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Και τους δόξασε και τον δόξασαν.
Έχει και μια συκιά η στοά. Φουντωμένη και καταπράσινη. Αλλά χωρίς ούτε ένα σύκο. Τη βλέπουμε και πικραινόμαστε. Καλύτερη εικόνα των λόγων δίχως έργα, των ομιλιών δίχως έρμα και συνοχή, των σχεδίων χωρίς διάθεση για δόσιμο και θυσία δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ο Χριστός μας γνωρίζει να μάς δίνει απλά να τον καταλάβουμε. Ο έχων ώτα ακούει ακουέτω. Αυτός είναι η δύναμη των χριστιανών. Αυτός πού δεν μπορούν να δούνε οι άπιστοι, οι δύσπιστοι, οι ημίπιστοι. Κι αυτοί οι τελευταίοι είναι πού θα εμέσει ο Κύριος όταν έρθει ξανά. Τους ημίπιστους. Διότι είναι και με τον Χριστό και με τον διάβολο. Δεν μπορείς να είσαι υπηρέτης δύο αφεντάδων. Δεν μπορείς να ευχαριστήσεις και τους δύο. Έργα δίχως πίστη, και πίστη δίχως έργα είναι νεκρά. Και οι δαίμονες πιστεύουν στον Χριστό μας. Και φρίττουν στην παρουσία Του. Όμως τα έργα τους είναι σκοτεινά. Ξερά σαν τη συκιά. «Αληθινά σας λέω, άν έχετε πίστη και δεν αμφιβάλλετε, όχι μόνο θα κάνετε ό,τι έκανα εγώ στη συκιά, αλλά ακόμη και αν πείτε σε αυτό το βουνό Σήκω και πέσε στη θάλασσα, θα γίνει. Και όλα όσα ζητάτε στην προσευχή, αν έχετε πίστη, θα τα λάβετε. Όλα αυτά για τα οποία προσεύχεστε και τα οποία ζητάτε, να έχετε πίστη ότι τα έχετε λάβει, και θα τα έχετε»
Η συκιά αυτή, ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ τους νόμους της φύσης που είχε θεσπίσει ο Θεός. Είχε φύλλα εκτός καιρού, και δεν είχε καρπούς, όπως όφειλε να έχει. Ήταν μια ΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΦΥΣΙΚΗ ΣΥΚΙΑ. Σαν εμάς σήμερα. Που έχουμε διαστραφεί. Διαστρέψαμε τη φύση μας. Σκληροί, άκαρδοι και άπονοι.
Να όμως, εμείς πού περπατούμε στον κήπο με τις στοές αναζητώντας το φώς, απλώνουμε τα χέρια μας και κόβουμε να κρατήσουμε δύο φύλλα. Μόλις που προλαβαίνουμε. Δύο βήματα θα κάνουμε και θα ξεραθεί μονομιάς.
*Στις 9 το πρωί της 14ης Απριλίου 2020 η Μεγάλη Τρίτη…
