Μαρτίνς: «Αγαπώ τον Ολυμπιακό, αλλά το σκέφτομαι για το μέλλον»

Μια μεγάλη συνέντευξη στην οποία μίλησε για όλα παραχώρησε στην ιστοσελίδα «Maisfutebol» ο Πέδρο Μαρτίνς.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού μίλησε για όλα, δηλώνοντας μεταξύ άλλων χαρούμενος στην Ελλάδα και ότι αγαπά την ομάδα, αλλά δεν αρνήθηκε ότι αποτελεί όνειρό του να δουλέψει κάποια στιγμή στην Αγγλία.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην αγάπη του κόσμου, τις προτάσεις που φέρεται να δέχθηκε, τους παίκτες, τα παιδικά του χρόνια και πολλά άλλα.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Πρέπει να επιστρέψουμε ενάμισι χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τι βρήκα εδώ. Το ξεκίνημα ήταν δύσκολο. Η ομάδα είχε χάσει την κυριαρχία της. Ήταν στην τρίτη θέση και αναγκαστικά έγιναν πολλές αλλαγές. Συνολικά 21 νέοι ποδοσφαιριστές μπήκαν στην ομάδα. Νέα ομάδα και πολλοί νέοι παίκτες. Οι πρώτοι έξι μήνες ήταν περίπλοκοι, αλλά υπήρξε ποιότητα. Ξέραμε ότι ήταν απλά θέμα χρόνου να έρθουν οι νίκες. Μετά τις αλλαγές και αφού οι παίκτες αποδέχτηκαν τις μεθόδους μου, μετά την αλλαγή της νοοτροπίας που υπήρχε στο πρόσφατο παρελθόν, όλα άρχισαν να αποδίδουν καρπούς. Δεν έχουμε κερδίσει τίποτα, αλλά δεν έχουμε χάσει στο πρωτάθλημα για ένα χρόνο και αυτό είναι καλό. Το γήπεδό μας είναι πάντα γεμάτο, η παρουσία μας σε Europa League και Τσάμπιονς Λιγκ είναι καλή. Φτιάξαμε μια πραγματικότητα για την ομάδα πολύ διαφορετική από αυτή που βρήκα στην αρχή».

Για το γεγονός ότι δεν σκέφτηκε να φύγει από τον Ολυμπιακό: «Συνήθως λέω ότι είμαι προπονητής, που αναλύει τα δεδομένα και προσπαθεί να καταλάβει το πλάνο μιας ομάδας, τις απαιτήσεις. Όταν αισθάνομαι καλά και έχω στήριξη, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να αλλάξω ομάδα. όταν όμως αυτά εκλείψουν είμαι ο πρώτος που δεν θέλει να συνεχίσει».

Για τους παίκτες: ««Ο Ντάνιελ (Ποντένσε) ήταν σημείο αναφοράς μας, αλλά καταλαβαίνω την πώλησή του. Η πρόταση ήταν καλή. Ήταν μια καλή ευκαιρία για όλους, δεν είναι εύκολο να πας στην Αγγλία. Ο Ποντένσε ήταν σημαντικός, αλλά νομίζω ότι η μεγάλη του σεζόν εδώ ήταν η προηγούμενη. Αυτό το έτος είχε καλές στιγμές, αλλά ήταν λιγότερο συνεπής. Ο Σα έχει εξαιρετική ποιότητα και γρήγορη ανάπτυξη. Είχα την εικόνα του Σα νεαρού, άπειρου, μόλις 19 ετών. Έχει ένα εξαιρετικό επίπεδο και είναι ένα από τους πιο αγαπημένους για τους οπαδούς. Είμαι ειλικρινής: για την εθνική υπάρχει ο Ρουί Πατρίσιο και έπειτα ο Ζοσέ Σα. Για τον Ρούμπεν Σεμέδο θα υπάρχει πάντα αυτό το επεισόδιο στην Ισπανία. Προτιμώ να μη θυμάμαι αυτό το επεισόδιο. Έχει ήδη καταλάβει αυτό που έπρεπε. Αθλητικά, μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλά. Έχει φανταστικό επίπεδο τώρα».

Για τα ματς με την Άρσεναλ: «Αυτά είναι ιδιαίτερα παιχνίδια, σημαντικά για τον προπονητή και τους παίκτες. Είναι ένας τρόπος προώθησης για την καριέρα τους. Θα υπάρξουν δύο μεγάλα ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Δείξαμε εξαιρετική ποιότητα στο Τσάμπιονς Λιγκ και από τα έξι παιχνίδια που παίξαμε μόνο στο Μόναχο δεν ήμασταν καλοί. Εκεί μας τιμώρησε η Μπάγερν. Στα άλλα πέντε ματς, παλέψαμε για το αποτέλεσμα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η εμπειρία έκανε όλη τη διαφορά. Στο Λονδίνο, κόντρα στην Τότεναμ, είχαμε ένα υπέροχο πρώτο ημίχρονο και δεχθήκαμε ένα γκολ από ατομικό λάθος πριν από το τέλος του ημιχρόνου. Αυτό άλλαξε εντελώς το παιχνίδι. Αυτές είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά στο Τσάμπιονς Λιγκ».

Για τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι φίλαθλοι: «Είμαι πολύ αγαπητός, αλλά έχω κερδίσει και τον σεβασμό των αντιπάλων. Κυκλοφορώ κανονικά στον δρόμο, χωρίς πρόβλημα, ήμουν πολύ καλά στην Αθήνα. Το πρόβλημα στο πρωτάθλημα είναι άλλο».

Για τα προβλήματα του πρωταθλήματος και τους κακούς αγωνιστικούς χώρους που μισεί: «Πρέπει να γίνουν ποιοτικά βήματα σε σχέση με την οργάνωση. Η ποιότητα των γκαζόν, για παράδειγμα. Είναι χειρότερα από ό,τι στην Πορτογαλία. Οι χλοοτάπητες είναι παρατημένοι. Για όσους θέλουν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο είναι ένας επιπλέον αντίπαλος. Στην Πορτογαλία υπάρχουν καλύτεροι χλοοτάπητες ακόμα και στη Β’ κατηγορία. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Για τις φιλοδοξίες του: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να απαντήσω σε αυτό. Είμαι φιλόδοξος προπονητής, αλλά αν είμαι χαρούμενος σε ένα μέρος, όπως είμαι τώρα στην Ελλάδα, δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Αλλά ποιος δεν θα ήθελε να προπονήσει στην Αγγλία; Όλοι θα ήθελαν να προπονήσουν εκεί, αλλά δεν είναι κάτι άμεσο, για αύριο. Πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί την κατάλληλη στιγμή. Αγαπώ τον Ολυμπιακό, αλλά το σκέφτομαι για το μέλλον. Είναι φυσιολογικό. Προς το παρόν είμαι επικεντρωμένος στην προσπάθεια να πάρουμε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα».

Για το φημολογούμενο ενδιαφέρον Πορτογαλικών ομάδων: «Επίσημα, ποτέ δεν με πλησίασαν. Είμαι σε μια μεγάλη ομάδα και είναι φυσιολογικό για αυτούς τους συλλόγους να μιλούν με άλλους, διαθέσιμους προπονητές αυτή την περίοδο».

Για το πού φαντάζεται τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια: «Σε μια μεγάλη ομάδα και να αγωνίζομαι για τίτλους. Βλέπω τον εαυτό μου στο ίδιο ή σε ένα καλύτερο επίπεδο».

Για την απόλυσή του από την Γκιμαράες: «Δεν λυπάμαι. Είναι κανονικά πράγματα στο ποδόσφαιρο. Οι προπονητές είναι οι πρώτοι που πλήττονται. Υπήρχαν οικονομικά μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, καταλαβαίνω. Αγαπώ τη Βιτόρια, θα είναι πάντα μια ιδιαίτερη ομάδα για εμένα. Δυστυχώς, αυτοί οι χωρισμοί είναι μέρος αυτού του κόσμου. Υπήρξαν σκληροί μήνες στο ξεκίνημά μου ως προπονητής. Διατηρώ καλές αναμνήσεις και άλλες αρνητικές από την Πόρτο, αλλά έμαθα πολλά για τη συναισθηματική διαχείριση των ομάδων. Δεν είμαι ένας προπονητής που ουρλιάζει, αλλά εφαρμόζω ισχυρή πειθαρχία και δεν έχω κανένα πρόβλημα να παίρνω δύσκολες αποφάσεις για την ομάδα. Η βάση της επιτυχίας μας είναι η καθημερινή και ακριβής εργασία των ποδοσφαιριστών που πρέπει να είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή. Όχι μόνο για σωματική άσκηση, αλλά και για ψυχική. Όποιος προπονείται άσχημα δεν παίζει στις ομάδες μου».

Για την ποδοσφαιρική του καριέρα: «Στη δεκαετία του '90, ο ποδοσφαιριστής κινδύνευε πολύ περισσότερο. Σήμερα υπάρχει περισσότερη ευθύνη, παρ΄ όλο που ζούμε σε μια κοινωνία με παιδιά που βρίσκονται στον δρόμο. Είναι ένας νέος τρόπος ζωής. Ακόμα κι έτσι, ο επαγγελματισμός είναι μεγαλύτερος και δεν είναι εύκολο να δούμε τα λάθη που υπήρχαν πριν από 20 χρόνια. Όταν άρχισα ως επικεφαλής προπονητής (União de Lamas, 2006), ήμουνα υπεύθυνος εγώ και για τη φυσική κατάσταση των παικτών. Τώρα κοιτάξτε το τεχνικό επιτελείο μου, εδώ στον Ολυμπιακό: Έχω τέσσερις προπονητές μαζί μου στο γήπεδο καθημερινά, ένας από αυτούς για τους τερματοφύλακες, ένας για εκγύμναση, έχω έναν φυσιοθεραπευτή που εργάζεται με αθλητές που επιστρέφουν από τραυματισμούς, έχω έναν διατροφολόγο ο οποίος ελέγχει δύο από τα τρία πιο σημαντικά γεύματα της ημέρας, καθώς τρώμε μαζί πρωινό και μεσημεριανό γεύμα. Υπάρχουν εκείνοι που φροντίζουν τα σπίτια, τα γραφειοκρατικά ζητήματα, αλλά ο έλεγχος είναι επίσης μεγαλύτερος και καλύπτει και τις ώρες ύπνου. Όλοι τους είναι σημαντικοί για να βοηθήσουν τον προπονητή να πάρει αποφάσεις, είναι εργαλεία σημαντικά για την καθημερινή ζωή».

Για τις δυσκολίες της δουλειάς: «Υπάρχουν στιγμές με φυσικό και συναισθηματικό άγχος και είναι... υποχρεωτικό να μιλάμε στα ΜΜΕ. Το χειρότερο είναι στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ. Το παιχνίδι μόλις έχει τελειώσει και πρέπει να μιλήσουμε αμέσως σε αρκετές τηλεοράσεις και στην συνέχεια στην συνέντευξη Τύπου. Είναι σχεδόν μια ώρα αυτό. Είναι κάτι τεράστιο για τον προπονητή. Μετά τις πρώτες και τις δεύτερες δηλώσεις, αρχίζει να είναι βίαιο. Γι 'αυτό λένε ότι οι προπονητές λένε πάντα το ίδιο πράγμα. Αλλά τα ζητήματα είναι σχεδόν πάντα τα ίδια. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να δίνουμε περισσότερη φωνή σε άλλους παίκτες, να μιλούν στα ΜΜΕ».

Για τη συμμετοχή του στην Εθνική Πορτογαλίας: «Αισθάνομαι πολύ καλά γι' αυτό, υπερήφανος για τη μία και μοναδική συμμετοχή μου (με Βόρεια Ιρλανδία, 26 λεπτά στην θέση του Οσεάνο το 1997). Ο Αρτούρ Ζόρζε μου έδωσε αυτήν την ευκαιρία. Δεν έπαιξα άλλα παιχνίδια, δυστυχώς, γιατί στη μεσαία γραμμή οι επιλογές ήταν φανταστικές».

Για τα παιδικά του χρόνια: «Η μητέρα μου είχε ένα κατάστημα που πουλούσε λίγο από τα όλα. Δίπλα στο σπίτι ήταν ένα γκαράζ όπου ο πατέρας μου επισκεύαζε μοτοσικλέτες και ποδήλατα. Εργάστηκε για μια μεγάλη ομάδα στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Εμείς μεγαλώσαμε με τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου, μια ταπεινή οικογένεια. Οι γονείς μου ποτέ δεν αντιτάχθηκαν στο πάθος μου για το ποδόσφαιρο. Προσπάθησαν να με πείσουν να πάω στην επιχείρηση αλλά όχι πολύ. Όλοι συνειδητοποίησαν πολύ νωρίς ποιο δρόμο ήθελα να ακολουθήσω».

Για τη Φεϊρένσε: «Ναι, είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Μία αγάπη άνευ όρων. Εκεί που, αργά ή γρήγορα, θα επιστρέψω. Όχι με έναν επαγγελματικό τρόπο, ίσως, αλλά όταν γυρίσω σπίτι μου θα είναι ο σύλλογος που θα ακολουθώ. Τη σωστή στιγμή θα επιστρέψω στις ρίζες μου».