Ο Σταύρος Ζαγκανάς σατιρίζει τα έργα και τις ημέρες της… εξυγίανσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο
Και τώρα που τελείωσε η ποδοσφαιρική σεζόν, τι μας μένει; Μα, η εξυγίανση σε όλο της το μεγαλείο.
Ο πρόσφατος τελικός Κυπέλλου στο Ολυμπιακό Στάδιο, μεταξύ των δύο... καλύτερων ομάδων της Ελλάδας φέτος (sic), μας απέδειξε περίτρανα ότι η... εγκληματική οργάνωση αποτελεί παρελθόν, ο κακός Μαρινάκης και η παράγκα του ετέθη στο περιθώριο για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, η αντικειμενικότητα είναι πλέον εδώ και όλα κρίθηκαν μέσα στις τέσσερις γραμμές.
Μην ξεχνάμε τη... σοβαρότητα της ΕΠΟ, την εμπιστοσύνη στην ελληνική διαιτησία που επέστρεψε, την πάταξη της αθλητικής βίας, που βεβαίως προήλθε από την κανονικότητα η οποία επίσης επέστρεψε -αφού ΔΕΝ πήρε ΠΑΛΙ ένα ακόμα «σάπιο» πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός- αλλά και τη... σοβαρότητα των Ελλήνων παραγόντων, που απέδειξε πόσο... «λίγος» ήταν ο ισχυρός άνδρας των «ερυθρολεύκων» στην τέλεση των καθηκόντων του!
Α, να μην ξεχάσουμε την αρτιότητα, με την οποία διοργανώθηκε φέτος το ελληνικό πρωτάθλημα, το οποίο απέφερε δύο πρωταθλητές και έναν νταμπλούχο...!
Επίσης, ήταν τόσο άρτια η διοργάνωση του πρωταθλήματος, που για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού κράτους, η ελληνική δικαιοσύνη έδειξε τρομερό ζήλο για το έργο της με το φαινόμενο της μεταμεσονύχτιας εργασίας να είναι άκρως εμφανές...
Ξέρω και άλλα, πολλά ανέκδοτα κυρίως με τον Τοτό, αλλά όπως καταλαβαίνετε δεν είναι της παρούσης...
Υ.Γ: Στα οκτώ το ένα δώρο...
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΓΚΑΝΑΣ
