Χέβι μέταλ Γιούργκεν Κλοπ

Ντύσιμο στην πένα… Κουστούμι, γραβάτα και σκαρπίνια, κι ας περπατούν σε βρεγμένο χορτάρι και λάσπη ή χώματα. Όρθιοι συχνά, αλλά κυρίως όταν πρέπει. Χαμηλών τόνων οι αντιδράσεις τους και δυσκολία στο να χαμογελάσουν ή να πανηγυρίσουν τα γκολ και τις επιτυχίες των ομάδων τους, εκτός αν πρόκειται για τελικό.

Συγκρατημένο ύφος κι ας στάζει ο ιδρώτας από την αγωνία. Βράζουν, αλλά δεν ξεσπάνε. Την ώρα που γίνεται μάχη, αυτοί θέλουν να δείχνουν ψύχραιμοι, ασχέτως αν είναι… Δύσκολα ανοίγονται σε συνεντεύξεις Τύπου και συνήθως -αν όχι πάντα- μιλούν για τον τρόπο με τον οποίο κέρδισαν ή για τους λόγους που το ματς είχε ατυχή έκβαση.

Σας αρέσουν αυτοί οι προπονητές; Σε πολλούς ναι, σε άλλους τόσους όχι. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν θαυμαστές και αντιπαθούντες. Το ίδιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Ακόμα και ο Μέσι, εκτός από φανατικούς θαυμαστές, συγκεντρώνει και αντιπάθειες. Το ίδιο και ο Πελέ και ο Μαραντόνα, ακόμα και ο Κρόιφ πριν αποδημήσει…

Δεν είναι κακό κάποιος να προοδεύει τηρώντας χαμηλό προφίλ, ακολουθώντας το καθιερωμένο στυλ. Κάθε άλλο. Είναι, όμως, πιο εντυπωσιακό να έχει κάποιος μεγάλες δυνατότητες, να παρέχει έργο και συγχρόνως να ξεφεύγει από τις τυπικές συμβατικότητες που έχουν σχηματίσει ολόκληρο καθεστώς συμπεριφοράς στο άθλημα. Και επειδή η ωραία και υγιής διαφορετικότητα πάντα κάνει το μέλλον πιο αισιόδοξο, ασχολούμαστε με τον Γιούργκεν Κλοπ, έναν υπηρέτη της «στρογγυλής θεάς» πολύ πιο ξεχωριστό από κάθε άλλον. Με αφορμή, βέβαια, την κεντρική παρουσία του στον προημιτελικό του Γιουρόπα Λιγκ ανάμεσα στην αγαπημένη του Ντόρτμουντ και τη Λίβερπουλ

Ξέρουμε ότι την ώρα των αγώνων δεν αντέχει να κάθεται στον πάγκο. Ξέρουμε ότι μονίμως είναι όρθιος, ζει το ματς σαν ποδοσφαιριστής και πανηγυρίζει πιο έξαλλα και από τους παίκτες του. Η γραμμή του πλαγίου άουτ πολλές φορές είναι πολύ στενή για να περιορίσει την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του.

Ξέρουμε, επίσης, ότι ο νους του δεν στριφογυρνά μόνο γύρω από την μπάλα. Έχει ανησυχίες γύρω από την καθημερινότητα και τον κόσμο. Ενδιαφέρεται για τους οπαδούς, παίρνει και το μέρος τους σε περίπτωση που αντιμάχονται τις διοικήσεις (όπως το κίνημα των φίλων της Λίβερπουλ για τα ακριβά εισιτήρια). Έχει και πολιτικές ιδέες και δεν ντρέπεται να δηλώνει ότι βλέπει τον κόσμο από την οπτική γωνία που δημιούργησαν τα έργα του Καρλ Μαρξ. Ξέρει από νίκες, ξέρει και από το δίκιο…

Βλέπει μεγάλους ποδοσφαιριστές, τους θαυμάζει, αλλά δεν τους παρομοιάζει με χορευτές και σολίστες ορχηστρών κλασικών κονσέρτων. Χέβι μέταλ είναι ο τύπος και το δηλώνει και αυτό. Παρακάτω αναφέρουμε μερικές από τις πλέον ξεχωριστές δηλώσεις του που τον καθιστούν επίσης πολύ πιο ξεχωριστό απ’ όλους.

* «Τα θέλω όλα δυνατά. Θέλω να έχω αυτό το ‘‘μποοουυυμμ’’. Μου αρέσει το μαχητικό ποδόσφαιρο, όχι το γαλήνιο. Τι σημασία έχει να το ονομάζουμε γερμανικό ή αγγλικό; Σκέφτομαι βροχερές μέρες, βαρύ τερέν και τον καθένα βρώμικο μέχρι το πρόσωπο. Να τελειώνει το ματς, να πηγαίνει σπίτι του και να μην μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο για τέσσερις εβδομάδες».

* «Του αρέσει να έχει την μπάλα. Είναι σαν ορχήστρα η ομάδα του, αλλά είναι ένα ήρεμο τραγούδι, έτσι; Εμένα μου αρέσει το χέβι μέταλ. Θέλω πάντα ένταση». Έτσι είχε απαντήσει το 2013, παραμονές αγώνα με την Άρσεναλ, συγκρίνοντας την ομάδα του Αρσέν Βενγκέρ με τη δική του.

* «Ποτέ δεν κατάφερα να μεταφέρω στον αγωνιστικό χώρο όλα όσα είχα στο κεφάλι μου. Είχα ταλέντο για την 5η κατηγορία και μυαλό για την Μπουντεσλίγκα. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνω καριέρα στη δεύτερη κατηγορία». Αυτό το είπε μέσα στα χρόνια 1990-2001 που φορούσε τη φανέλα της Μάιντς, την οποία ανέβασε αργότερα στην Μπουντεσλίγκα ως προπονητής (θήτευσε μέχρι το 2008, οπότε μετακινήθηκε στην Ντόρτμουντ).

* Το 2013 η Ντόρτμουντ έφτασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (στο Γουέμπλεϊ) και έχασε τον τίτλο από την Μπάγερν με 2-1 στο τελευταίο λεπτό. Και στη συνέντευξη Τύπου σχολίασε το ματς με το δικό του τρόπο. «Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι περάσαμε εκπληκτικά. Το Λονδίνο, η πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο καιρός ήταν καλός και όλα ήταν όμορφα, εκτός από το αποτέλεσμα που ήταν …σκατά».

* Γενική ερώτηση για το αν θα ήθελε να κληρωθεί η ομάδα του με τη Γιουβέντους. «Θα ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που θα μπορούσαμε να βρούμε στο ποδόσφαιρο. Δηλαδή, το να αντιμετωπίσουμε μια ιταλική ομάδα που το μόνο που χρειάζεται είναι η ισοπαλία».

* Κάθε χρόνο η Μπάγερν του έπαιρνε έναν απαραίτητο παίκτη. Τη μία τον Γκέτσε, την επομένη τον Λεβαντόφσκι. Και το σχόλιό του ήταν… πολεμικό. «Έχω ένα τόξο και ένα βέλος και, αν είμαι καλά, θα πετύχω το στόχο. Το πρόβλημα είναι ότι η Μπάγερν έχει ένα… μπαζούκας. Αν και ο Ρομπέν των Δασών ήταν πολύ αποτελεσματικός…».

* Μια και μιλάμε για τον Μάριο Γκέτσε, η… απαγωγή του από την Μπάγερν ήταν πολύ επίπονη για τους ανθρώπους της Ντόρτμουντ. «Φεύγει γιατί είναι ο αγαπημένος παίκτης του Γκουαρντιόλα. Δεν φταίει κανένας, παρά μόνο εγώ. Έπρεπε να είμαι κοντύτερος και να μάθω ισπανικά».

* «Αν τερματίσουμε δεύτεροι αυτό το καλοκαίρι, θα βρω ένα φορτηγό και θα οδηγήσω μέσα στον κήπο μου. Αν δεν αρέσει σε κανέναν αυτή η ιδέα, θα οδηγήσω μόνος μου». Πολύ σίγουρος για την ομάδα του στο ξεκίνημα της σεζόν 2011-2012 που οι «κιτρινόμαυροι» στέφθηκαν πρωταθλητές.

* Το 2011 η Ντόρτμουντ νίκησε την Μπάγερν 3-1 για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια. Και ο ξανθομάλλης προπονητής είπε ότι «όταν η Ντόρτμουντ κέρδισε για τελευταία φορά την Μπάγερν, οι περισσότεροι από τους παίκτες μου τρέφονταν μέσω θηλασμού».

* Από την οικονομική δυσπραγία οι Βεστφαλοί πέρασαν στην ευμάρεια και άρχισαν να κάνουν μεταγραφές. Για παράδειγμα, πλήρωσαν 30 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσουν το Μχιταριάν, ο οποίος όμως δεν αρεσκόταν και πολύ στη σκληρή προπόνηση. «Ταιριάζει σαν γάντι. Είναι σαν το χερούλι στον κουβά. Αυτό που προσφέρει είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε».

* Οι παίκτες που ανέδειξε ήταν πάντα μέσα στα μεταγραφικά σενάρια του εκάστοτε καλοκαιριού. Και ο Ματς Χούμελς, φυσικά, αποτελούσε μονίμως στόχο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Αν όσα γράφονται δεν είναι ανοησίες, εγώ θα φάω ένα σκουπόξυλο».

* Ο Χούμελς είχε συχνά την τιμητική του. Τραυματιζόταν και συχνά, βλέπετε. «Θα τον περιμένουμε όπως μια καλή σύζυγος περιμένει τον άνδρα της που είναι στη φυλακή».

* Πάντα φιλικός προς τους δημοσιογράφους, απαντούσε σε κάθε τους ερώτηση, ακόμα και προσωπική. «Ναι, είναι αλήθεια. Έκανα εμφύτευση μαλλιών. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι καλό. Δεν συμφωνείτε;».

* Κάποια στιγμή κλήθηκε να συγκριθεί με τον Μουρίνιο (στην παρουσίασή του από τη Λίβερπουλ). Και… «Δεν είμαι ο Special 1, αλλά ο Normal 1. Ένα κανονικό παιδί από το Μπλακ Φόρεστ. Δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με ιδιοφυείς προπονητές από το παρελθόν».

* Σχεδόν πάντα ήταν στο στόχαστρό του η Μπάγερν, ειδικά η φιλοσοφία της. «Είναι σαν τους Κινέζους στον κόσμο των επιχειρήσεων. Βλέπουν τι κάνουν όλοι οι άλλοι και τους αντιγράφουν μόνο και μόνο για να κερδίζουν λεφτά».

* Πρόσφατα η σύζυγός του έγραψε παιδικό βιβλίο. «Είναι κάτι σαν τον Χάρι Πότερ, αλλά αφορά στο ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει κανένας Χάρι Πότερ που πετάει με το γαμ…νο το ραβδί του, μόνο ποδόσφαιρο».

* «Δεν μπορούσα να γίνω ροκ σταρ, αν και τραγουδώ Country Road (συγκρότημα είναι) πολύ δυνατά στο καραόκε».

* Συχνά έδινε στους παίκτες του ρητές εντολές απαγόρευσης του σεξ πριν από τους αγώνες. Ρωτήθηκε αν είναι σίγουρος ότι εισακούγονται τα λόγια του, είπε ότι «τα παιδιά μου κοιμούνται σε δίκλινα δωμάτια τη νύχτα πριν από τους αγώνες. Ελπίζω ότι δεν συμβαίνει τίποτα…».

* «Είμαι λίγο υπερήφανος για την πρώτη φορά που αποβλήθηκα ως προπονητής. Πήγα στον τέταρτο διαιτητή και του είπα: Πόσα λάθη επιτρέπονται εδώ; Αν είναι μέχρι 15, έχεις ακόμα μόνο ένα να κάνεις!».

* Tην Τετάρτη (6/4) επιστρέφοντας στο Βεστφάλεν ως αντίπαλος εν όψει του προημιτελικού του Γιουρόπα Λιγκ ρωτήθηκε για το πώς αισθάνεται. Και όλοι κατάλαβαν όταν λακωνικά απάντησε πως «δεν θα πανηγυρίσω κιόλας αν βάλει γκολ η Ντόρτμουντ».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΙΜΟΥΡΤΟΣ