Ο πατήρ Σταύρος Κυριόπουλος μας… ξυπνάει διαφορετικά στο a-sports.gr, μας δείχνει την αξία της καθημερινότητας και μας προτρέπει να προσέξουμε τις απλές λεπτομέρειες του ίδιου μας του εαυτού
Του Π. ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
Καλημέρα σας... και Χριστός Ανέστη!
Καλημέρα κύριε Δημήτρη... Καλημέρα κυρία Αγγελική... Καλημέρα αδελφέ... Είπα καλημέρα... Δεν Ακούς; Εσύ είπες η καλημέρα τού Θεού είναι! Ναι τού Θεού είναι! Σε σένα το λέω... που συνεχώς έχεις την παραμικρή κατακραυγή στα χείλη για τον κάθε ένα και το κάθε τι!
Τί κι αν σου λένε καλημέρα! Εσύ μέσα στην γκρίνια είσαι... όλη την ώρα! Πώς θες οι άλλοι να σου μιλήσουν με οικειότητα;
Άσε δηλαδή που λες καλημέρα και ο άλλος νομίζει ότι θα τού «κλέψεις» τις σκέψεις... και σκέφτεται… τι θέλει πρωί-πρωί και μου είπε καλημέρα; Μήπως έμαθε αυτό που έγινε χθες και θέλει να μάθει λεπτομέρειες; Μήπως θέλει να μάθει αν έχω κολλήσει; Μήπως είπε καλημέρα γιατί κατάλαβε το λάθος του; Ααα είπε καλημέρα; Και τι με περνάει για χαζό;
Καλά τώρα μη μου πείτε ότι δεν τα έχετε σκεφτεί όλα αυτά στο πέπλο τού μυστηρίου τής Καλημέρας; Και για να διεισδύσω πιο βαθιά στις σκέψεις σας... πόσες φορές δεν είπατε από μέσα σας στην ευχή μιας καλημέρας... Άντε και... (να μην εκφραστώ)... πόσες φορές δεν στείλατε στον αγύριστο ανθρώπους που δεν σας φταίγανε φυσικά... επειδή εσείς ξυπνήσατε ανάποδα!
Να μην λέτε ψέματα... είπατε! Γιατί εγώ το έχω διαβάσει στα μάτια πάρα πολλών...
Τί είπες; Για ξανά πες το; Τετριμμένη η καλημέρα και γελοία; Άκου φίλε, γελοίος είσαι εσύ και η καταχνιά σου, η μιζέρια σου και η αντικοινωνικότητά σου... μη θες να τα φορτώσεις αλλού!
Κοίτα στον καθρέφτη σου το πρωί και βρίσε ΕΣΕΝΑ όσο θες αλλά μην μεμψιμοιρείς κατά τού γείτονα, κατά τού συναδέλφου, κατά τής φίλης σου, ακόμα και κατά σε άγνωστο που επειδή παρκάρατε ταυτόχρονα στο ίδιο παρκινγκ το πρωί σε κοίταξε να σου πει καλημέρα και ξίνισες τα μούτρα σου! Εεε, δεν σου φταίει κανένας που εσύ έχεις βαρεθεί να είσαι άνθρωπος. Πάντα οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!
Και φυσικά είναι και η καλημέρα που δεν βγαίνει από τα χείλη των πικραμένων χωρισμένων που έχουν τσακωθεί και έχει γίνει το μπάχαλο και ξαφνικά κομμένη και η... καλημέρα !
Καλά τόσα να έχουν περάσει και ούτε καλημέρα; Τώρα εδώ βέβαια είναι δύο τινά. Το ένα είναι γιατί όποιος και να έφταιγε σε ό,τι και να έγινε κυριαρχεί ο εγωισμός... Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο:
«Γιατί να πω εγώ καλημέρα πρώτος να πει αυτή... και γιατί να πω εγώ πρώτη να πει αυτός… κλπ.
Και το δεύτερο είναι φυσικά να είναι όντως ο ένας από τους δύο κακός, ή και οι δύο! Είπαμε οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!
Λέγοντας αυτά και εκείνα μετρώντας και ξανά μετρώντας, έφυγε κι αυτό το πρωινό. Πάω να φτιάξω τον καφέ μου αφήνοντας πίσω μου τη σκιά μου... μεσημέριασα και σήμερα για χάρη σας!
Άντε κορωνομέρες πού είναι…!
ΑΧ! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΛΕΩ! ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ! ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
