Εditorial
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η ήττα είναι ήττα… Αναφέρομαι στο αποτέλεσμα των εκλογών της ΕΣΗΕΑ σε σχέση με την παράταξη «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι», στην οποία ανήκω και κατέβηκα υποψήφιος. Η απώλεια της έδρας στο Δ.Σ. αποτελεί αδιαμφισβήτητα αποτυχία για όλους μας στο μέτρο που μας αναλογεί. Προφανώς συρρικνωθήκαμε γιατί πολλά πράγματα δεν τα κάναμε σωστά πρώτα πρώτα εμείς και κατά δεύτερο λόγο επειδή πέσαμε «θύματα» της χρονικής περιόδου ή εξαιτίας της πόλωσης των μεγαλύτερων δημοσιογραφικών σχηματισμών.
Είμαι, πάντως, ικανοποιημένος από το γεγονός της ευπρέπειας του αγώνα των «Μαχόμενων» και του ήθους, αν και αυτές οι παράμετροι δεν παίζουν πρακτικά μεγάλη σημασία (εκ του αποτελέσματος μιλάω).
Όντως θα είναι άσχημη εξέλιξη για τον κλάδο η απουσία της έντιμης φωνής της επικεφαλής των «Μαχόμενων» Νανάς Νταουντάκη στο νέο συμβούλιο, αλλά οφείλουμε να κάνουμε και αυτοκριτική.
Σε προσωπικό επίπεδο έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα και δούλεψα μέρα - νύχτα. Έτσι έχω καθαρή συνείδηση. Ίσως, βέβαια, να ήταν λάθος ο ενθουσιασμός μου και ενδεχομένως ορισμένοι να με είδαν ως «αντίπαλο» εντός της παράταξης. Εγώ όμως δεν είμαι δελφίνος και κακώς με φοβήθηκαν. Προφανώς άλλοι είναι…
Από εκεί και πέρα, δημόσια λέω ότι θεωρώ τουλάχιστον άδικο να μην δίνεται ξεκάθαρη «γραμμή» εντός της παράταξης σε 2-3-4-5 άτομα που τρέχουν και να ζητάμε απλά να μπουν 11 σταυροί. Πρέπει να υπάρχει και μια επιβράβευση ηθική.
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω καμιά 20αριά προσωπικούς συναδέλφους φίλους μου (κατέβηκαν να ψηφίσουν γιατί με εκτιμούν προσωπικά και δεν θα έριχναν σε άλλη περίπτωση το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο στην κάλπη - δεν τους αναφέρω ονομαστικά για ευνόητους λόγους) και πάνω-κάτω 10 από τους «Μαχόμενους», που αναγνώρισαν την προσφορά-προσπάθειά μου.
Τους έχω στην καρδιά μου και τους 30 (λίγο πολύ τους ξέρω έναν προς έναν και μία προς μία). Και επίσης χάρηκα που γνώρισα ορισμένα πραγματικά αξιόλογα άτομα από την εν λόγω παράταξη τις προηγούμενες ημέρες, που δεν ήξερα καν από κοντά!
Τώρα σε επίπεδο συνδικαλισμού στα δημοσιογραφικά πράγματα θα ξεκουραστώ λίγο, αλλά κυρίως θα σκεφτώ σοβαρά για το τι αξίζει και τι όχι αναφορικά με το μέλλον…
Τον καφέ τον πίνω χρόνια σκέτο και δεν είναι πικρός…Απλά είναι πιο αρωματικός. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Όσο για το νέο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εύχομαι ολόψυχα σε όλα τα μέλη του να πετύχουν να βελτιώσουν την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων.
Υ.Γ. 1: Επέλεξα να μην προβάλω στο δικό μου Μέσο ούτε την παράταξη ούτε τον εαυτό μου προεκλογικά των αρχαιρεσιών της ΕΣΗΕΑ, αλλά να μιλήσω μετά το αποτέλεσμα…
Υ.Γ. 2: Και για να μην νομίζουν κάποιοι ότι σφυρίζω αδιάφορα: Ως λογική συνέχεια από το προηγούμενο editorial που σχετιζόταν με τις Ευρωεκλογές ένα έχω να γράψω: Όντως οι δημοσκόποι έπεσαν έξω, αλλά γιατί δεν προέβλεψαν τόσο μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι βγήκα αληθινός από σπόντα! Γιατί δεν φοβάμαι να σας λέω τα πράγματα ως έχουν.
