Όπως μου έλεγε κάποτε η γιαγιά μου -σοφή γυναίκα, αν και αγράμματη-, το μεγάλο ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Με το πέρασμα των χρόνων, αυτή η ρήση επιβεβαιώνεται και επαναβεβαιώνεται και πάει λέγοντας.Ας έρθουμε, όμως, στα του Απόλλωνα. Ανήκοντας στην κατηγορία των ρομαντικών, αγνών και καλοπροαίρετων, έψαχνα μέχρι τώρα να βρω τι φταίει και η πορεία της ομάδας παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Αναρωτιόμουν διαρκώς: «Μα, καλά, μια τέτοια ομάδα με ιστορία, γήπεδο, φιλάθλους, μεγάλο μπάτζετ, οικονομική ασφάλεια, παίζοντας σε αυτή τη Γ’ Εθνική, γιατί έχει τέτοια σκαμπανεβάσματα; Γιατί βάζει τόσο χαμηλά τον πήχη;». Ερχόταν, λοιπόν, ο καθ’ ύλην αρμόδιος σαν από μηχανής θεός και σε κάθε ερώτησή μου είχε και μια απάντηση… Οι ομάδες δεν χτίζονται με βάση την ιστορία τους… Καλό το παρελθόν, αλλά η ομάδα τώρα βρίσκεται στη Γ’ Εθνική, ενώ κατάφερε να ανέβει από το Περιφερειακό (ω τι άθλος!)… Υπάρχει γήπεδο, αλλά και τι με αυτό… Οι φίλαθλοι μπορεί να είναι ο δωδέκατος παίκτης, αλλά δεν παίζουν μόνοι τους… Το μπάτζετ δεν παίζει κανένα ρόλο, μα ούτε και η οικονομική ασφάλεια…
Παρά τις απαντήσεις του καθ’ ύλην αρμοδίου, ωστόσο, οι απορίες μου εξακολουθούσαν να μη λύνονται. «Μήπως είμαι πολύ επίμονη; Μήπως το IQ μου είναι τόσο χαμηλό που δεν μπορώ να αντιληφθώ απλά πράγματα;». Αφού, λοιπόν, μπορεί να είμαι επίμονη και το IQ μου χαμηλό, πρέπει να συνεχίσω τις ερωτήσεις μήπως και βρω μια άκρη. «Ωραία, η ιστορία, το γήπεδο, οι φίλαθλοι, το μπάτζετ, η οικονομική ασφάλεια δεν παίζουν ρόλο. Αυτή η Γ’ Εθνική δεν είναι ανταγωνιστική και αυτό δεν παίζει ρόλο. Τότε τι παίζει ρόλο;».
Ο καθ’ ύλην αρμόδιος έχει πάλι τις απαντήσεις… Ρόλο παίζουν οι παίκτες… Ο τάδε που δεν μάρκαρε, ο δείνα που δεν έβγαλε σωστά τη σέντρα, ο άλλος που δεν σούταρε και τελικά δεν σκόραρε, ο επόμενος που δεν απέκρουσε. Το κέντρο που δεν υπάρχει, η άμυνα που είναι ελαττωματική και η επίθεση που δεν τραβάει… Ρόλο παίζει ο δημοσιογράφος… Αυτός που βέβαια δεν αγωνίζεται, αλλά γράφει, και κάθε φορά που γράφει η ομάδα δεν έχει ψυχολογία… Ρόλο παίζουν οι φίλαθλοι… Γιατί δεν κάνουν γαργάρα ό,τι βλέπουν και φωνάζουν και, όταν φωνάζουν, φορτίζουν αρνητικά την ομάδα… Ρόλο παίζει ο καιρός (ο κακός μας ο καιρός;)… Γιατί δεν είναι ευνοϊκός ο αέρας, γιατί ρίχνει ψιλόβροχο στη Ριζούπολη, γιατί έχει πολλή υγρασία και ο χλοοτάπητας γλιστράει… Ρόλο παίζουν οι άλλοι… Ο καθ’ ύλην αρμόδιος ουδεμία ευθύνη φέρει…
Μήπως τελικά έχει συνωμοτήσει το σύμπαν για να μην ανέβει ο Απόλλων; Μήπως τα καιρικά φαινόμενα είναι και αυτά εναντίον μας, για αυτό και είναι ακραία; Μήπως αυτοί οι κακοί άνθρωποι, που θέλουν το κακό της ομάδας, υποκινούνται από κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις; Μήπως οι παίκτες (τους οποίους ποιος διάλεξε;) έχουν καταληφθεί από δαιμόνια και για αυτό δεν έχουν την απαιτούμενη απόδοση; Μήπως τελικά δεν χρειάζεται ψυχίατρος, αλλά παπάς για να μας ξεβασκάνει; Μήπως, λέω μήπως…
Με αυτά και με αυτά, έρχομαι σήμερα, πιο υποψιασμένη από ποτέ, να αναρωτηθώ: «Μα, καλά, αυτή η ομάδα με ιστορία, γήπεδο, φιλάθλους, μεγάλο μπάτζετ, οικονομική ασφάλεια, παίζοντας σε αυτή τη Γ’ Εθνική, χρειάζεται ψυχίατρο για να βρει τι φταίει;». Όταν περπατάς με καρούλια και είσαι τόσο καρμίρης, τι περιμένεις; Είναι πολύ μακρύς ο δρόμος για να φτάσεις στην άνοδο…
ΜΑΤΑ ΧΑΡΙ
