Editorial
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ο πολιτικός χρόνος στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα είναι πυκνός, σε τέτοιο βαθμό που μπορείς εύκολα να χαθείς αν μείνεις το πολύ μία εβδομάδα χωρίς να παρακολουθήσεις τα δρώμενα…
Αλλού ήσουν και αλλού βρίσκεσαι χωρίς να το καταλάβεις… Συμβαίνουν τέτοιες και τόσες μεταβολές, που υπό φυσιολογικές συνθήκες ήταν αδύνατο να τις διανοηθείς.
Για πότε έγιναν οι εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, από τις οποίες προέκυψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ., για πότε διεξήχθη το περιβόητο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, για να φτάσουμε να στηθούν τώρα για τρίτη φορά μέσα στο 2015 κάλπες για εκ νέου εθνικές εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου αποτελεί ένα ερώτημα που θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος...
Ωστόσο, ορισμένα πράγματα είναι σίγουρα ήδη, με πρώτο απ’ όλα ότι ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της νέας εκλογικής αναμέτρησης η λεγόμενη αριστερή παρένθεση είναι γεγονός!
Ό,τι κι αν συμβεί στις 20 Σεπτεμβρίου, αυτό που θα προκύψει δεν θα είναι αριστερή κυβέρνηση, γιατί αυτή έπαψε πολύ πριν από την προκήρυξη των εκλογών, την παραίτηση Τσίπρα από την πρωθυπουργία και την ανάληψη της εξουσίας από την υπηρεσιακή κυβέρνηση της προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου την Παρασκευή 28 Αυγούστου.
Μια αριστερή παρένθεση ήταν και έτσι θα μείνει στην ιστορία, με την Αριστερά να χάνει την ευκαιρία, γιατί μέσα σε επτά μόλις μήνες δεν ήρθε μόνο το τρίτο -και αναμενόμενο κατά πολλούς- μνημόνιο, αλλά η ζωή διαφοροποιήθηκε δραματικά προς το χειρότερο.
Από το νέκρωμα της αγοράς μέχρι το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls, που άλλαξαν τα αυτονόητα και την κανονικότητα.
Και έχει μικρή σημασία αν έγινε ανέκδοτο το «μνημονιακός» ή «αντιμνημονιακός» ή αν ο Τσίπρας πήρε το 62% του «όχι» στο δημοψήφισμα για να το μετατρέψει σε «ναι» ή αν ο Λαφαζάνης εντελώς αυθαίρετα λογαριάζει - μεταφράζει αυτό το ποσοστό σε άρνηση στο ευρώ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα…
Μικρή σημασία έχει επίσης και το ποιος φταίει λιγότερο ή περισσότερο για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε αρκετά κομμάτια πέρα από τη Λαϊκή Ενότητα μέχρι τους πολιτικούς εν δυνάμει σχηματισμούς Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη και σία…
Το γεγονός είναι ότι, είτε από άγνοια είτε από απροσεξία είτε από απειρία είτε από ανικανότητα, έγιναν τόσα ολέθρια λάθη που δεν είχαν γίνει στα πέντε προηγούμενα χρόνια των μνημονίων! Αυτό ήταν κατόρθωμα...
Και τώρα ο κόσμος καλείται ξανά να διαλέξει το λιγότερο κακό, ζαλισμένος, μπερδεμένος, προδομένος και απογοητευμένος, με μόνο δεδομένο ότι αυτό που έζησε για λίγο ήταν μια αριστερή παρένθεση, η οποία απέτυχε παταγωδώς, δείχνοντας ανήμπορη να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες όλων όσοι την πίστεψαν και την περίμεναν ως καλύτερη από τα συνηθισμένα.
