Editorial
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Σοβαρή απόφαση ουσίας και όχι απλού συμβολισμού αποτελεί το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου…
Οι πολίτες της Ελλάδας, μιας επί της ουσίας εδώ και καιρό χρεοκοπημένης χώρας (δεν περιμέναμε τις γραφικότητες του CNN με την αντίστροφη μέτρηση, λες και είχαμε Πρωτοχρονιά), καλούνται να πουν «ναι» ή «όχι» στη μοναδική γραπτή πρόταση των δανειστών - εταίρων στο πλαίσιο των επί πεντάμηνου διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.
Να εκφραστούν για το αν θέλουν τα ίδια και χειρότερα (ο κατώτατος μισθός στη Βουλγαρία είναι 184 ευρώ) υπό την… ομπρέλα αλλά και τις ορέξεις συγκεκριμένων διαχειριστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή να ρισκάρουν μήπως και με την απόφαση-μήνυμά τους πιέσουν και αυτοί με τη σειρά τους για μια πιο ανθρωποκεντρική πολιτική εντός αυτής, με τον κίνδυνο να «υποχρεωθούν» σε οικειοθελή αποχώρηση από το κοινό νόμισμα.
Και είναι προνόμιο και ύψιστη έκφραση δημοκρατίας να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για το δικό του μέλλον… Δεν είναι ούτε εκβιαστικό ούτε ανεύθυνο ούτε διχαστικό ούτε αντισυνταγματικό (και δεν θα είναι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης…).
Εξάλλου, ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε η δυνατότητα σε όσους ήθελαν να διαβάσουν επισήμως τι περιελάμβανε μια πρόταση των δανειστών και εταίρων, καθώς αναρτήθηκε και στο διαδίκτυο από το υπουργείο Οικονομικών.
Όπως είπα, όμως, και στο ξεκίνημα, αυτό το δημοψήφισμα είναι μια σοβαρή και κρίσιμη απόφαση, που απαιτεί σκέψη, σύνεση και ψυχραιμία. Άρα είναι αντικειμενικά δύσκολη.
Για καλή μας τύχη, όμως, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα βρέθηκαν αμέτρητοι εθελοντές για να μας διευκολύνουν και να μας βοηθήσουν να δούμε την αλήθεια…
Είδαμε το… στήσιμο του αιώνα από τους τηλεοπτικούς σταθμούς (μόνο η ΕΡΤ κράτησε τα προσχήματα, παρά τα κυβερνητικά φαουλάκια της), σε σημείο που αυτοί οι τάχα αδέκαστοι, ανεξάρτητοι και εξυγιαντές της βρομιάς και της διαπλοκής στο ποδόσφαιρο οφείλουν να αλλάξουν ρεπορτάζ για να βγάλουν το ψωμί τους.
Η μεροληψία, η προπαγάνδα και η τρομολαγνεία ξεπέρασαν κάθε ανεκτό όριο. Για την ακρίβεια, κατάντησε αηδία και, αν ήσουν και πολυευαίσθητος, σου ερχόταν ναυτία με αυτά που άκουγες και έβλεπες από το δικό μας δημοσιογραφικό σινάφι…
Την ίδια στιγμή, οι εταίροι - δανειστές κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να σπρώξουν τα πράγματα εκεί που τους συμφέρει: στην άνευ όρων παράδοση, όχι με την υπογραφή ενός πρωθυπουργού και μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά με τη σφραγίδα ενός ολόκληρου λαού…
Και να σου οι ωμές παρεμβάσεις από τον Σόιμπλε και ακόμα χειρότερα από τους Ντάισελμπλουμ, Ραχόι, Σουλτς (ο τελευταίος ξεσάλωσε εντελώς, αφού, πέρα από τον ευρύτερο κοινό στόχο της ανατροπής Τσίπρα, έδωσε και τη λύση της επόμενης ημέρας με κυβέρνηση τεχνοκρατών), σε σημείο που η Μέρκελ φαινόταν μετριοπαθής!
Βέβαια, το κομβικό σημείο επηρεασμού ήταν ο στραγγαλισμός της οικονομικής ρευστότητας (ο μηχανισμός στήριξης δεν έδωσε επιπλέον χρήματα για να καλυφθούν οι ανάγκες), με αποτέλεσμα να κλείσουν οι τράπεζες και να μπει το όριο 60 ευρώ στις αναλήψεις από τα ΑΤΜ, που συνήθως έφτανε τα 50 ευρώ λόγω έλλειψης 20άρικων…
Και να το… τυράκι με τις ουρές των συνταξιούχων (μεταξύ μας, κάθε μήνα γίνεται ένας μικρός χαμός, σε μικρογραφία φυσικά για το ίδιο θέμα).
Ωστόσο, την καλύτερη δουλειά, το μεγαλύτερο κοινωνικό έργο για να βγει ο μέσος Έλληνας από το δίλημμα τι να ρίξει στην κάλπη το επιτέλεσαν οι… Σωτήρηδες! Ναι, οι σωτήρες του τόπου. Μερικοί από αυτούς που, επικαλούμενοι τη σωτηρία της πατρίδας, κατέστρεψαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους για να φτάσει η Ελλάδα στο σημείο μηδέν…
Παρέλασαν, λοιπόν, τα βαρύγδουπα μηνύματα αγωνίας και ενδιαφέροντος από τον… αιώνιο έφηβο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον μετρ της λογιστικής Κώστα Σημίτη, τον ξεχασμένο επί 5-6 χρόνια στη Ραφήνα Κώστα Καραμανλή, τον αξεπέραστο Γιωργάκη Παπανδρέου και τον πάντα διαχρονικό και πληθωρικό Βαγγέλη Βενιζέλο (φανταστείτε ότι δεν χρειάζεται να γίνει καν αναφορά στον Αντώνη Σαμαρά)!
Όλοι με μια κραυγή αγωνίας είπαν «ναι» για να συνεχιστούν τα… θαυμαστά τα έργα τους.
Λοιπόν, η κοινή λογική λέει ότι όποιος δεν έχει συμφέρον (θεμιτό είναι), φοβούμενος μη χάσει προνόμια και θέση, βλέποντας ποιος μιλάει μπορεί να σταυρώσει το «ΟΧΙ» ευχαριστώντας όλους αυτούς που του έδειξαν το δρόμο, ακόμα και αν διαφωνεί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ.
