29/03/2024
SPECIAL | Τρίτη 7 Ιουλίου 2015 - 07:43

Η αδικία, τα «πέτρινα» χρόνια και η αναγέννηση του Ημίθεου (video)

Ο Ηρακλής επιστρέφει εκεί όπου του αρμόζει και το a-sports.gr κάνει μια αναδρομή στην περιπέτεια που υπέστη έως ότου σφραγίσει την άνοδό του στη Σούπερ Λίγκα

Όταν πριν από τα τέσσερα χρόνια μια 11άδα αμούστακων παιδιών πατούσε το χορτάρι στο γήπεδο της Νέας Καλλικράτειας για την πρεμιέρα στη Δ’ Εθνική, άπαντες στον Ηρακλή γνώριζαν πως η ανηφόρα μέχρι την κορυφή της αναγέννησης θα είναι μακρά και δύσβατη. Πρώτοι και καλύτεροι οι πιστοί φίλαθλοί του, που τον στήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους στην τετραετή περιπέτεια.

Η πορεία ήταν πράγματι γεμάτη από παγίδες. Πολλά, όμως, άλλαξαν από τότε και ένας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους της Ελλάδας επέστρεψε εκεί όπου του αξίζει να βρίσκεται. Στην πρώτη τη τάξει εθνική κατηγορία, δίπλα στις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες της χώρας, για να προσδώσει λίγη από τη χαμένη αίγλη της Σούπερ Λίγκας.

Για να βρεθεί στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Η ανευθυνότητα των διοικήσεών του, που συσσώρευσαν χρέη πολλών ετών μέχρι αυτά να γίνουν μη βιώσιμα, διαδραμάτισε αναμφίβολα σημαντικό ρόλο. Ανίκανοι και ανεύθυνοι παράγοντες πήραν στα χέρια τους μια βαριά φανέλα και την έκαναν κουρελόχαρτο και έρμαιο του συστήματος.
Ο «Γηραιός» είναι ίσως η πιο αδικημένη ομάδα της Ελλάδας. Αν όχι, χάνει την ιδιότυπη πρωτιά στις λεπτομέρειες. Εφαρμόστηκαν, άλλωστε, πάνω του οι πιο αυστηρές ποινές των πειθαρχικών οργάνων του ποδοσφαίρου. Και κατά περίεργο τρόπο ήταν το τελευταίο θύμα. Θα μπορούσαν και άλλες ομάδες να έχουν την τύχη του για τα ίδια παραπτώματα, αλλά οι ποινές μετά το… γδάρσιμο του Ηρακλή χαλάρωσαν. Έγιναν πιο ήπιες και δεν οδήγησαν άλλο σύλλογο στην καταστροφή.

Όλη η αυστηρότητα εξαντλήθηκε πάνω του. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, πολλά παραδείγματα ανά τον κόσμο με ομάδα που να έχει υποβιβαστεί τρεις κατηγορίες μέσα στο ίδιο καλοκαίρι για να κατρακυλήσει από το ζενίθ στο ναδίρ. Ενδεχομένως, βέβαια, πλέον να είναι και παράσημο, που θα μνημονεύεται για χρόνια.

5.[2]

Ένα καλοκαίρι, τρεις υποβιβασμοί

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή του κακού. Ήταν το καλοκαίρι του 2011, το πιο μαύρο στην ιστορία του, όταν ο Ηρακλής τερμάτισε στην 11η θέση εξασφαλίζοντας στους αγωνιστικούς χώρους την παραμονή του στη Σούπερ Λίγκα. Παραδίδοντας, ωστόσο, ελλιπή φάκελο δεν παίρνει άδεια συμμετοχής και, σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, η ΕΠΟ τον υποβιβάζει. Οι Θεσσαλονικείς ασκούν έφεση, αλλά πέφτει στο κενό. Ήταν η τελευταία χρονιά που ο συγκεκριμένος νόμος ίσχυσε, αφού ο υποβιβασμός μετατράπηκε σε περιορισμό μεταγραφών.

Παράλληλα, τον υποβιβάζει και η Σούπερ Λίγκα λόγω πλαστής ενημερότητας, για την οποία είχε ενημερώσει τη Βουλή ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Σοφοκλής Πιλάβιος. Ο Ηρακλής προσέφυγε πάλι στο δευτεροβάθμιο όργανο, αλλά δεν αλλάζει κάτι και η πτώση στη Β’ Εθνική είναι γεγονός. Της κατάστασης επωφελείται ο Αστέρας Τρίπολης, που, αν και έπεσε ως 14ος, διατηρήθηκε στη μεγάλη κατηγορία αντικαθιστώντας τους «κυανόλευκους».

1.[3]

Το μαρτύριο, όμως, μόλις είχε ξεκινήσει. Ο Ηρακλής αποφάσισε να καταφύγει στα πολιτικά δικαστήρια και μοιραία υποβιβάζεται στη Γ’ Εθνική, που τότε ήταν ακόμα επαγγελματική. Και όλα αυτά ενώ ο κόσμος του «Γηραιού» έβραζε και προσπαθούσε να αλλάξει την κατάσταση με μαζικές διαδοχικές πορείες. Κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, όμως…

Δυστυχώς, είχε ακόμα πιο κάτω. Τον Σεπτέμβριο του 2011, η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού τον έριξε στη Δ’ Εθνική κατηγορία, στο ερασιτεχνικό δηλαδή, καθώς δεν κατατέθηκε εγκαίρως το αίτημα συμμετοχής στη Γ’ Εθνική. Σε ελάχιστους μήνες, ο Ηρακλής πήρε το… ασανσέρ και με διαδοχικές αποφάσεις των πειθαρχικών οργάνων έφτασε στον πάτο.

Η Νέα Καλλικράτεια, η συγχώνευση και η άνοδος-αντικατάσταση στη μέση της σεζόν

Η σεζόν 2011-12 ήταν ίσως η πιο παράξενη στον έναν αιώνα (και εφτά χρόνια) ζωής του. Ξεκίνησε στο γήπεδο της Νέας Καλλικράτειας, όπου στην πρεμιέρα της Δ’ Εθνικής μένει στο 0-0 με την τοπική ομάδα. Έντεκα πιτσιρικάδες υπό τις οδηγίες του Λεωνίδα Μπίλη παρατάχθηκαν μπροστά από 4.000 φιλάθλους του Ηρακλή, που γέμισαν ασφυκτικά τις εξέδρες. Το ματς χρειάστηκε να διακοπεί πέντε φορές μέχρι να ολοκληρωθεί, αφού είχε μετατραπεί σε νέο συλλαλητήριο κατά της ΕΠΟ και του Σοφοκλή Πιλάβιου.

2.[3]

Ακόμα και από εκείνη την ημέρα, πάντως, βγήκε ένα θετικό. Ο πιτσιρικάς Κοσμάς Τσιλιανίδης ήταν μέλος εκείνης της 11άδας και αποτελεί το συνδετικό κρίκο του τότε με το σήμερα. Τελικά, ο Ηρακλής αγωνίστηκε σε μόλις έξι ματς στη Δ’ Εθνική, αφού τον Ιανουάριο συγχωνεύτηκε με την Α.Ε. Ποντίων Κατερίνης. Μια στιγμή που πολλοί ρομαντικοί στον Ηρακλή θα ήθελαν να διαγράψουν. Αποτέλεσε, όμως, την αρχή της αντίστροφης μέτρησης.

Η ομάδα πέρασε στα χέρια του Θόδωρου Παπαδόπουλου, ιδιοκτήτη του συλλόγου από την Πιερία. Ένα κράμα μεταξύ των δύο συλλόγων συνέχισε την πορεία της Α.Ε. Ποντίων στη Γ’ Εθνική, με τον Σούλη Παπαδόπουλο αρχικά και τον Γιώργο Στράντζαλη στη συνέχεια να οδηγούν την ΑΕΠ Ηρακλής, όπως ονομάστηκε, στην 5η θέση της βαθμολογίας.

Η… αποκατάσταση της αδικίας και η «μαχαιριά» του Παναιτωλικού

Το καλοκαίρι του 2012 η ΕΠΟ θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποκαταστήσει εν μέρει την αδικία. Τον Σεπτέμβριο, λοιπόν, και ενώ ο Ηρακλής (η ονομασία ΑΕΠ έχει αρχίσει ήδη να σβήνει στις συνειδήσεις όλων) είχε στηθεί με ρόστερ για να κάνει πρωταθλητισμό στη Γ’ Εθνική, η Ομοσπονδία αποφασίζει την αναδιάρθρωση των κατηγοριών και τον προβιβασμό των «κυανόλευκων» στη Β’ Εθνική. Μαζί τους ανέβηκαν και ο Ολυμπιακός Βόλου με την Καβάλα.

Με προπονητή τον Γιώργο Στράντζαλη ξεκινά την προσπάθειά του, αλλά είναι φανερό πως το ρόστερ δεν ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες. Στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο οι «κυανόλευκοι» με μια… καραβιά προσθηκών κερδίζει σε ποιότητα, αλλά οι κόντρες δεν λείπουν. Η πρόσληψη του Γιώργου Χαντζάρα προκάλεσε την οργή των φιλάθλων, που τελικά δεν επέτρεψαν τη συνέχιση της συνεργασίας, με αποτέλεσμα να αναλάβει ο Γιάννης Χατζηνικολάου.

3.[1]

Ο Ηρακλής κάνει πορεία πρωταθλητισμού στο β’ γύρο, φτάνει στην πηγή, αλλά δεν πίνει νερό. Οι δύο ήττες τις τελευταίες αγωνιστικές από Ολυμπιακό Βόλου και Παναιτωλικό τού στερούν την επιστροφή στα σαλόνια. Το παιχνίδι με την ομάδα του Αγρινίου, πάντως, ήταν μεγάλη «μαχαιριά». Το Καυταντζόγλειο κόχλαζε, αλλά οι κυανόλευκοι έχασαν με 0-2 στο φινάλε της κανονικής περιόδου και μοιραία οδηγήθηκαν στα πλέι οφ. Τα ηνία ανέλαβε ο Σίνισα Γκόγκιτς, αλλά η απογοήτευση ήταν μεγάλη και η 5η θέση δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα.

Η μεταβατική χρονιά και η σημαδιακή έλευση του Νίκου Παπαδόπουλου

Ο Ηρακλής την προηγούμενη σεζόν άγγιζε την άνοδο και άπαντες πίστεψαν πως η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει. Ο Σίνισα Γκόγκιτς παρέμεινε στο τιμόνι, αλλά την 5η αγωνιστική παραιτήθηκε. Αιτία στάθηκε η κακή εικόνα των πρώτων παιχνιδιών, με αποκορύφωμα την αποκαρδιωτική ήττα από τον Βατανιακό. Διάδοχός του χρίστηκε ο Γκιγιέρμο Όγιος, που είχε δείξει τα διαπιστευτήριά του.

Ο «Γηραιός» βελτιώθηκε, ανέκτησε την ψυχολογία του για κάποιο διάστημα, αλλά δύο σερί ήττες τον Μάρτιο του 2014 οδηγούν τον Αργεντινό σε απόλυση. Αντικαταστάτης του ήταν ο Νίκος Παπαδόπουλος και η μέρα που ανέλαβε αποδείχθηκε σημαδιακή, κάτι που διαπιστώθηκε περίπου 15 μήνες αργότερα. Μπορεί μέσω των πλέι οφ εκείνης της σεζόν να μην κατάφερε να οδηγήσει τον Ηρακλή στη Σούπερ Λίγκα, αλλά έδειξε να «κουμπώνει» αμέσως με την ομάδα, έστω κι αν είχε «κιτρινόμαυρο» παρελθόν.


4.[2]

Ο… σωτήρας, το «τρένο» και η εξιλέωση

Το καλοκαίρι του 2014 σημειώθηκε… κοσμογονία στον Ηρακλή. Ένας άγνωστος σε όλους μας ομογενής επιχειρηματίας από τον Καναδά εμφανίστηκε από το πουθενά για να εξελιχθεί σε… σωτήρα. Ο λόγος, φυσικά, για τον Σπύρο Παπαθανασάκη, που με καλά εννοούμενη τρέλα φιλάθλου απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο και αποκατέστησε την τάξη στο σύλλογο.

Πληρώνοντας τα… σπασμένα από τα προηγούμενα χρόνια, νοικοκύρεψε την ομάδα διοικητικά, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Νίκο Παπαδόπουλο και χτίστηκε μια ομάδα με έναν και μόνο στόχο. Την άνοδο. Αποκτήθηκαν ηχηρά ονόματα, όπως ο Ρομάνο, ο Περόνε και ο Μπαρτολίνι, που με τον Χουάντερσον και τον Πουρτουλίδη, οι οποίοι βρίσκονταν ήδη στο ρόστερ, αλλά και πολλούς νεαρούς ταλαντούχους δημιούργησαν ένα σύνολο ισχυρό.

6.[2]

Μια καλοδουλεμένη μηχανή, που πήγε… τρένο στο 2ο όμιλο της Β’ Εθνικής γνωρίζοντας μόλις μία ήττα στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος. Μαζί με την ΑΕΚ ήταν δύο ομάδες που ξεχώρισαν απευθείας. Ήταν μία ταχύτητα μόνες τους. Ο «Γηραιός» δεν δυσκολεύτηκε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στα πλέι οφ και η άνοδος ήταν πλέον μια ανάσα μακριά. Ουσιαστικά, βέβαια, είχε εξασφαλιστεί.

Παράλληλα, ο Ηρακλής πραγματοποίησε μια εκπληκτική πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας χάνοντας στις λεπτομέρειες την πρόκριση στον τελικό από την Ξάνθη. Έχοντας νωρίτερα πάρει σπουδαίες προκρίσεις με Πανιώνιο και Αστέρα Τρίπολης. Η στενοχώρια για τη χαμένη ευκαιρία, όμως, δεν ήταν αρκετή για να χαλάσει τη γιορτή. Στις 3 Ιουνίου 2015 και έπειτα από το ισόπαλο 1-1 με την Παναχαϊκή στην Κόρινθο, το όνειρο έγινε πια πραγματικότητα. Η εξιλέωση της μεγάλης επιστροφής ήταν γεγονός και άπαντες στον Ηρακλή ανυπομονούν για την πρώτη σέντρα έπειτα από τέσσερα χρόνια στη Σούπερ Λίγκα.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μοιραστείτε το: