Ο Άρης γιορτάζει και ανυπομονεί για την… ανάσταση

1914-2015. Με την ημέρα της εθνικής επετείου και της μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας συμπίπτουν τα γενέθλια του Άρη, που σαν σήμερα (25/3) πριν από 101 χρόνια δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη από μια παρέα 22 φίλων σε ένα καφενείο της περιοχής Βότση. Είναι μάλιστα το πρώτο σωματείο που ιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1912.

Χρόνος και χώρος όμως για πανηγυρισμούς δεν υπάρχουν. Ούτε ιδιαίτερη διάθεση. Κι αυτό καθώς οι «κιτρινόμαυροι» διάγουν τα πιο δύσκολα χρόνια της ένδοξης ιστορίας τους.

Τα οικονομικά προβλήματα τους έχουν «πνίξει» σε όλα τα επίπεδα και τα τμήματα του συλλόγου παλεύουν για την αυτοκάθαρση και την… ανάσταση, που θα επιτρέψει στο θεό του πολέμου να χαμογελάσει πάλι.

Ο σύλλογος, που σφυρηλατήθηκε μέσα από νίκες και τίτλους σε όλα τα αθλήματα, βιώνει το προσωπικό του δράμα και, στηριζόμενος σε δικούς του ανθρώπους, επιδιώκει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Έχοντας πάντως τον κόσμο του να τον στηρίζει διαχρονικά μαζικά, έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη βολοδέρνει στη Γ’ Εθνική κατηγορία, δίχως να είναι σίγουρη η άνοδος στη Β’ Εθνική. Αποτέλεσμα αρχικά της καταστροφικής περσινής σεζόν, στην οποία βέβαια οδηγήθηκε με μαθηματική ακρίβεια από τα επί σειρά ετών αποτυχημένα διοικητικά σχήματα, και τελικά συνδυάστηκε άδοξα με τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής του συλλόγου.

Εν συνεχεία, αποτέλεσμα της διοικητικής αστάθειας του προηγούμενου καλοκαιριού, που δεν επέτρεψε το ιδανικό «χτίσιμο» της ομάδας, αλλά φαίνεται πλέον να έχει νοικοκυρευτεί μετά τις πρωτοβουλίες της οικογένειας Καλαϊτζίδη.

Σε σαφώς καλύτερη μοίρα είναι αγωνιστικά το μπασκετικό τμήμα, εκεί που ναι μεν τα χρέη είναι πολλά και δυσβάσταχτα, αλλά ο Άρης παραμένει ανταγωνιστικός στην πρώτη τη τάξει εθνική κατηγορία.

Σε ένα άθλημα, βέβαια, που για τον Άρη δεν ταιριάζει η αποχή από τις κούπες, στις οποίες είχε συνηθίσει τους φίλους του. Πρόκειται άλλωστε για την ομάδα που… έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια όλων των Ελλήνων τα χρόνια του Γκάλη και του Γιαννάκη, κερδίζοντας δίκαια το προσωνύμιο «αυτοκράτορας».

Μια από τα ίδια και στον Ερασιτέχνη, τα τμήματα του οποίου κατά το παρελθόν έχουν ζήσει μεγάλες επιτυχίες και έχουν εμπλουτίσει την πλούσια τροπαιοθήκη του συλλόγου.

Στο βόλεϊ παλεύει για να ορθώσει το ανάστημά του και εν μέσω ενός κυκεώνα προβλημάτων να διατηρηθεί στην Α1. Όσο για τα υπόλοιπα τμήματα, όπως αυτό του πόλο, που έχει επίσης έχει αποφέρει τίτλους, παλεύουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να σταθούν στα πόδια τους.

Στηριζόμενα κυρίως στο μεράκι μερικών ανθρώπων αλλά και στο έμφυτο ταλέντο κάποιων αθλητών, που επέλεξαν αθλήματα όπως η κολύμβηση ή η πυγμαχία για να αναδειχθούν και να κρατήσουν ψηλά τη σημαία του Άρη.

Κι όλα αυτά ενώ μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι «κίτρινοι» της Θεσσαλονίκης ήταν πρωταγωνιστές παντού. Το ποδοσφαιρικό μουσείο της ομάδας κοσμούν τέσσερις κούπες (3 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο), με την τελευταία μεγάλη επιτυχία να έχει σημειωθεί το 1970. Αν και πολλές φορές έφτασαν στην πρόσφατη ιστορία τους στην πηγή δίχως να πιουν νερό (χαμένοι τελικοί το 2003, το 2005, το 2008 και το 2010).

Οι σπουδαίες ευρωπαϊκές πορείες επίσης δεν είναι τόσο μακρινές. Το διπλό στη Μαδρίτη επί της Ατλέτικο, κατόχου τότε του Γιουρόπα Λιγκ, και η πρόκριση στους «32» του θεσμού καταγράφηκαν μόλις το 2010. Η εικόνα του κατάμεστου και γιορτινού «Κλεάνθης Βικελίδης» σαν άλλο… «Μπομπονέρα» έκανε το γύρο του κόσμου και προκαλεί θλίψη όταν συγκρίνεται με τη σημερινή εικόνα στα παιχνίδια της Γ’ Εθνικής.

Για τα μεγαλεία του μπάσκετ, τι να πει κανείς. Η αυτοκρατορία που έχτισε ο Γιάννης Ιωαννίδης με τους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη αποτελεί τη μεγάλη… ναυαρχίδα των τροπαίων του συλλόγου. Τα χρόνια που μεσουρανούσε η… αγία τριάδα είχαν «αναγκάσει» όλη την Ελλάδα να υποστηρίζει τον Άρη.

Άπαντες ήταν καρφωμένοι στους δέκτες των τηλεοράσεων ώστε να παρακολουθήσουν τις μάχες στα φάιναλ φορ του τότε Πρωταθλητριών. Συνολικά 19 εγχώριοι τίτλοι και 3 ευρωπαϊκοί αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη των κατορθωμάτων. Μια ματιά στον ουρανό του «Nick Galis Hall» ή του πάλαι ποτέ Αλεξάνδρειου προκαλεί δέος και θαυμασμό.

Μεγάλες επιτυχίες βέβαια έχουν να επιδείξουν και άλλα τμήματα. Κούπες στο βόλεϊ, κούπες στο πόλο αλλά και σε αθλήματα όπως η κολύμβηση, η πυγμαχία, η άρση βαρών και ο στίβος. Περασμένα μεγαλεία, που στον Άρη ευελπιστούν πως θα επανέλθουν και θα τον επαναφέρουν ψηλά. Εκεί που του αρμόζει.

Οι τίτλοι του Άρη

Ποδόσφαιρο

3 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1928, 1932, 1946

1 Κύπελλο Ελλάδας: 1970

1 Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδας: 1971

Μπάσκετ

10 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1930, 1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991

8 Κύπελλα Ελλάδας: 1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004

1 Κύπελλο Κυπελλούχων: 1993

1 Κύπελλο Κόρατς: 1997

1 Champions Cup: 2003

1 Σούπερ Καπ: 1986

Βόλεϊ

1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1997

1 Σούπερ Καπ: 1998

Πόλο

4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1928, 1929, 1930, 1932

Άρση Βαρών

2 Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών: 1994, 1995

Κολύμβηση

1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών: 1994

Στίβος

1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου Γυναικών: 1991

1 Κύπελλο Ελλάδας Γυναικών: 1988

2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανώμαλου Δρόμου Γυναικών: 1961, 1962

Πυγμαχία

1 Πρωτάθλημα Ανδρών: 1972

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ