Διαβάστε τι κυριαρχεί στην καρδιά ενός πληγωμένου ΑΕΚτζή μετά την απόλυτη αποτυχία της φετινής σεζόν
Αυτό που ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι φίλοι της φοβούνταν, συνέβη το Σάββατο (14/5) στο «Κλ. Βικελίδης»… Η ΑΕΚ έχασε το ματς με τον Άρη μέσα από τα χέρια της και είπε οριστικά «αντίο» στην υπόθεση Ευρώπη.
Οι «κιτρινόμαυροι» εμφάνισαν μέσα στο γήπεδο τις παθογένειες, που παρουσίαζαν κατά τη διάρκεια όλης της σεζόν, και κάπως έτσι η ήττα ήρθε απολύτως φυσιολογικά.
Ναι, φυσιολογικά. Διότι είμαι βέβαιος πως στο 0-2, πολλοί ΑΕΚτζήδες ανάμεσά τους κι εγώ, κρατούσαν «πισινή» για το τελικό αποτέλεσμα. Στο βάθος του μυαλού υπήρχε η πιθανότητα -για να μην πω η βεβαιότητα- ότι η ΑΕΚ θα κάνει πάλι τα… δικά της και θα χαρίσει άλλο ένα ματς στον αντίπαλο. Και το έκανε.
Τέτοια σκηνικά, ο κόσμος της Ένωσης τα έχει φάει με το κουτάλι. Την έχει δει ουκ ολίγες φορές να χάνει με τον πιο απίθανο τρόπο, που πλέον γίνεται προβλέψιμη. Έχει εθιστεί στο να πικραίνεται, έχει μπολιαστεί ηττοπάθεια μέχρι το μεδούλι και περιέργως ακόμα αντέχει…
Άλλη μια αποτυχημένη σεζόν για την ΑΕΚ, λοιπόν… Άρχισε με τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από το καλοκαίρι, συνεχίστηκε με την πρόωρη απώλεια πρωταθλήματος και Κυπέλλου και ολοκληρώθηκε με την αδυναμία εξασφάλισης έστω του τελευταίου ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
Και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Ποιος ευθύνεται για αυτή την κατρακύλα; Διότι για κάθε φουρτούνα, υπάρχει και ο φταίχτης. Και στην περίπτωση της ΑΕΚ, η ευθύνη είναι αποκλειστικά του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Αρχικά, και για να μην παρεξηγηθώ, οφείλω να αναγνωρίσω τη μεγάλη προσφορά του «Τίγρη» στην ομάδα… Την ανέλαβε στα δύσκολα χρόνια της Γ’ Εθνικής, την οδήγησε ξανά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, την έβαλε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και φυσικά της έφτιαξε καινούργιο γήπεδο, πραγματοποιώντας έτσι ένα όνειρο πολλών ετών. Μόνο και μόνο για αυτό, οι ΑΕΚτζήδες πρέπει να τον ευγνωμονούν.
Όμως ο Μελισσανίδης δεν «έχτισε» πάνω σε αυτές τις επιτυχίες παρά έκανε συνεχώς βήματα προς τα πίσω πηγαίνοντας από αποτυχία σε αποτυχία. Έκανε λάθη τραγικά. Το βασικότερο απ’ όλα ότι έδιωξε όλα τα ικανά στελέχη και τα αντικατέστησε με μαθητευόμενους μάγους. Άτομα που δεν ξέρουν την… πιάτσα, που έφεραν παίκτες και προπονητές της σειράς, έχοντας την εντύπωση πως δουλεύουν σε μία μικρομεσαία ομάδα. Έτσι, οι συνέπειες ήρθαν με μαθηματική ακρίβεια. Η ΑΕΚ κατάφερε -διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να σπάσει κάθε αρνητικό ρεκόρ με ήττες σε πόσα ντέρμπι σερί, να δεχτεί «σφαλιάρες» από τυχάρπαστες ομάδες στην Ευρώπη και να χάσει τελικούς Κυπέλλου με κάτω τα χέρια. Το όνομα και το πρεστίζ της ΑΕΚ πληγώθηκε, τo DNA της αλλοιώθηκε και πλέον έχει γίνει loser σε όλα τα επίπεδα. Το απίστευτο δε της υπόθεσης είναι πως ενώ τα «καμπανάκια» ηχούσαν επανειλημμένα προειδοποιώντας τον Μελισσανίδη για το τι έρχεται, δεν κουνήθηκε φύλλο! Τους άφησε όλους στη θέση τους!
Φυσικά, στον διοικητικό ηγέτη του «Δικεφάλου» θα πρέπει να χρεωθεί και το ότι δεν βάζει πολλά χρήματα για μεταγραφές. Πολλοί τον λένε «καβούρια», επειδή είναι σφικτός στο μπάτζετ. Και δεν έχουν καθόλου άδικο αφού δαπανά σαφώς λιγότερα χρήματα από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, που θεωρούνται οι κύριοι ανταγωνιστές των «κιτρινόμαυρων».
Καλά όλα αυτά, αλλά τι γίνεται από εδώ και πέρα; Τα πράγματα είναι απλά. Μετά από τόσο δυνατό στραπάτσο, ο Μελισσανίδης δεν έχει άλλα περιθώρια. Είναι αυτός που έχει το μαχαίρι και το καρπούζι και οφείλει ΑΜΕΣΑ να αλλάξει τα πάντα. Αρχής γενομένης από τα ενδότερα, αντικαθιστώντας πολλά από τα τωρινά στελέχη με άλλα πιο έμπειρα που θα αναλογιστούν το βάρος του συλλόγου που υπηρετούν. Από εκεί και πέρα, εξυπακούεται ότι πρέπει να βάλει και το χέρι στην τσέπη. Από «καβούριας» είναι ανάγκη να γίνει επιτέλους ανοιχτοχέρης και να φέρει παίκτες με παραστάσεις, ποιότητα και προσωπικότητα που θα επαναφέρουν την ΑΕΚ στο δρόμο των επιτυχιών. Με απλά λόγια να δημιουργήσει ξανά ομάδα με περήφανους και κυρίως χαρούμενους φιλάθλους…
Ο «κιτρινόμαυρος» σκοπευτής
