Ο Σταύρος Κουράκος αναλύει την επόμενη μέρα των ημιτελικών Kυπέλλου Ελλάδος
Δεν υπήρχε Έλληνας πολίτης, όχι μόνο αυτοί που ασχολούνται με τον χώρο, που να μην ήξερε το όνομά του, να μην είχε ακούσει μία από τις πασίγνωστες ατάκες του, να μην γνώριζε τον χαρακτήρα του και να μην αναγνώριζε την ξεχωριστή του προσωπικότητα. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την νύχτα της υποδοχής στου Ρέντη, το 2004, όταν είχα βρεθεί εκεί για λόγους ρεπορτάζ, μετά από την ισοπαλία που ήταν σαν ήττα, στην Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, με τον Δούρο να μην βλέπει το πέναλτι στον Ζιοβάνι και να μην αποβάλει τον Κυριάκο. Εκείνη η στιγμή τον είχε στοιχειώσει. Ήταν βουρκωμένος στου Ρέντη για την απώλεια του πρωταθλήματος αλλά και χαρούμενος για την αποδοχή από τον κόσμο, ο οποίος τον αναγνώριζε σαν πρωταθλητή, παρότι δεν κατάφερε ποτέ να σηκώσει κούπα. Και με αυτό το μεγάλο μαράζι, με αυτό τον καημό, έφυγε. Θα έχουμε πολλά να θυμόμαστε από τον Αλέφαντο και να μην μνημονεύουμε σε κάθε ευκαιρία.
Την Τετάρτη (24/6) έγιναν δύο μεγάλοι ημιτελικοί, με συγκλονιστική εξέλιξη στον αγώνα του Άρη με την ΑΕΚ. Εκεί που ο Άρης ήταν αγκαλιά με την πρόκριση, ήρθε ο Λιβάγια να του γκρεμίσει το όνειρο. Ο Άρης δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο για να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις. Έδειχνε να τα χάνει όταν προηγήθηκε, σαν να μην το περίμενε. Και «έσβησε» όταν πέτυχε το 2-0, πιστεύοντας ότι όλα είχαν τελειώσει.
Η ΑΕΚ στις καθυστερήσεις την κανονικής διάρκειας πολιόρκησε κανονικά τον Άρη, ο οποίος έμοιαζε σαν να περιμένει πότε θα δεχθεί το γκολ. Καμία αντίδραση, μόνο παθητική στάση. Και αυτή τελικά πλήρωσε. Προφανώς και βιάστηκε ο Ένινγκ να βγάλει από το ματς τον Φετφατζίδη, ο οποίος ήταν εκπληκτικός και μπορούσε να του κρατήσει παραπάνω μπάλα, «ροκανίζοντας» τον χρόνο. Προφανώς και δεν είχε ο Άρης αντοχές όταν το ματς πήγε στην παράταση. Εκεί, δικαιώθηκε η επιμονή του Καρέρα ο οποίος παρότι είχε υπέρ του σκορ από το πρώτο ματς, δεν ξεκίνησε αμυντικά.
Αντίθετα, είχε επιθετικές βλέψεις και θα μπορούσε να είχε σκοράρει νωρίτερα από τις καθυστερήσεις του παιχνιδιού, με κορυφαία ευκαιρία το δοκάρι του Ολιβέιρα. Πάντως ο Λιβάγια απέδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι μεγάλος παίκτης, ο άνθρωπος που μπορεί να πάρει στις πλάτες του μία ομάδα και το έκανε για άλλη μία φορά. Η ΑΕΚ θέλει πάση-θυσία το κύπελλο κόντρα στον Ολυμπιακό και θα το διεκδικήσει με κάθε τρόπο. Άλλωστε γι αυτό «θυσίασε» στο τέλος και τρεις παίκτες της, αφού Μάνταλος, Ολιβέιρα και Σιμόες δεν θα παίξουν την Κυριακή στο ματς πρωταθλήματος με τους ερυθρόλευκους.
Από την άλλη, για τον Ολυμπιακό τα έχουμε πει τόσες φορές που στο τέλος μπορεί να καταντά και κουραστικό. Όμως αποτελεί την πραγματικότητα, ο Ολυμπιακός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος την φετινή σεζόν, κάτι που δεν χωρά αμφισβήτηση. Πολύ περισσότερο τώρα που αποκατέστησε τις… πελατειακές του σχέσεις. Για τον Πέδρο Μαρτίνς ήταν μελανό σημείο πέρυσι το γεγονός ότι δεν μπορούσε να κερδίσει στα ντέρμπι και ιδιαίτερα τον ΠΑΟΚ. Ναι, έπαιζε ρόλο η ατυχία, όμως το γεγονός ήταν ότι ακόμα και κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά και στην ΑΕΚ, ο Μαρτίνς δυσκολευόταν να διαχειριστεί τα ματς. Τώρα φαίνεται ότι βρήκε το «κουμπί» για να μετατρέπει τα ντέρμπι σε… περίπατο.
Η χρονιά είναι άκρως πετυχημένη για τον Ολυμπιακό και αυτό που μένει είναι το… κερασάκι στην τούρτα. Δηλαδή η κατάκτηση του πρωταθλήματος χωρίς ήττα, κάτι που σε έναν μαραθώνιο 36 αγώνων δεν θα έχει ξανασυμβεί και η κατάκτηση του κυπέλλου. Την τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός συνάντησε την ΑΕΚ σε τελικό κυπέλλου, ήταν στο ΟΑΚΑ σε κεκλεισμένων των θυρών αγώνα ΤΟ 2016, όταν οι κιτρινόμαυροι είχαν κερδίσει με 2-1. Τότε ο τελικός είχε αναβληθεί για περίπου έναν μήνα, με τον Ολυμπιακό σε αυτό το χρονικό πλαίσιο να μην δίνει αγώνες αφού είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, ενώ η ΑΕΚ έπαιζε πλέι οφ.
Τώρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Ο Ολυμπιακός, παρά την μεγάλη διακοπή από το “lockdown” δείχνει να είναι «καυτός» όμως και η ΑΕΚ είναι άκρως υπολογίσιμη και απρόβλεπτη. Σίγουρα θα δούμε έναν σημαντικό τελικό, αρκεί να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και να μην έχουμε εξωαγωνιστικά παρατράγουδα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΡΑΚΟΣ
