Να κατανοήσουμε τι πλούτο είχαμε και δεν τον εκτιμούσαμε…

Του π. ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η αίσθηση υλικής και πνευματικής ανασφάλειας, στις νέες συνθήκες και όρους πού μας έχουν επιβληθεί, κυριαρχεί στη νοοτροπία και την ευαισθησία του σύγχρονου ανθρώπου και καθορίζει ουσιαστικά την στάση του στη παρούσα κατάσταση.

Μείναμε ορφανοί από τα μέχρι χθες θεωρούμενα δεδομένα. Από ελευθερία κινήσεων, από Θεία Λειτουργία, Θεία Κοινωνία, Ακολουθίες. Μας συντροφεύει ο φόβος, η ταραχή, η σύγχυση, ο παραλογισμός σκέψης, οι εντάσεις και η ανεπάρκεια της ελπίδος μας στην επιστήμη αλλά και στον Θεό. Νοιώθουμε μπερδεμένοι μέσα σε ένα χάος αντικρουόμενων απόψεων. Θεμελιώδης είναι η ανασφάλεια για το μέλλον, το οποίο δεν εξασφαλίζεται και δεν εγγυάται από κανέναν. Διότι ακόμα και οι «αυθεντίες» είναι και αυτοί αδύναμοι άνθρωποι μπροστά στα μεγαλεία του Θεού.

Ο κίνδυνος πλέον είναι μεγάλος και οι πιθανότητες σωτηρίας τόσο μικρές. Έτσι ο φόβος νικά την ελπίδα. Την ελπίδα πού δεν την έχουμε χάσει ακόμα. Η νέα πραγματικότητα δίνει στον θάνατο μεγαλύτερες πιθανότητες από ότι στην ζωή. Ο συσχετισμός των κινδυνολόγων, πάσης φύσεως, με τον Νώε και την εκμηδένιση τού κόσμου από τον κατακλυσμό, φαντάζει τρομακτικός.

Σίγουρα, οι μαζικές καταστροφές, ο πόλεμος και οι πανδημίες ήταν ανέκαθεν μέτρο για να δοκιμάσει ο άνθρωπος τις πνευματικές του δυνάμεις και ανησυχίες. Να δοκιμαστεί η πίστη του στον Θεό.

Εν τούτοις, νοοτροπίες, ευαισθησίες και συμπεριφορές υπακούουν κυρίως στην ανάγκη για ασφάλεια. Ασφάλεια σώματος και ύλης. Ενώ θα έπρεπε να ενδιαφέρονται κυρίως για την ασφάλεια της ψυχής τους τις δύσκολες αυτές ώρες.

Τον παρελθόν δεν αποτελεί πλέον πηγή γνώσης αλλά μέτρο επιβεβαίωσης και δικαίωσης. Μεταξύ των εγγυητών; Οι αυθεντίες! Γιατροί, ερευνητές, επιστήμονες. Η θεολογία πού κατά τον Μεσαίωνα αποθέωσε τις αυθεντίες και θεμελίωσε ολόκληρη την πνευματική και διανοητική ζωή αιώνων, υποβάλλεται στις μέρες μας σε αυστηρό διακανονισμό. Περιορίζοντας τις δραστηριότητες των ανθρώπων προσωρινά, εξασφαλίζουν ένα πιο λαμπρό μέλλον.

Μας περιόρισαν τις ακολουθίες δεν μπορούν όμως να μας απαγορεύσουν την προσευχή. Σκοπός να μην χάσουμε την παρουσία του Θεού στην ζωή μας. Να παραμείνει στον ορίζοντα η προοπτική μας πού δεν είναι άλλη από την Ανάσταση τού Αρχηγού τής ζωής.

Το σίγουρο είναι πώς και αυτή η δυσκολία θα περάσει. Συνεχίζουμε την νηστεία τροφών, σκέψεων, επιθυμιών και κινήσεων. Στρεφόμαστε στους οικείους μας και στον εαυτό μας. Ίσως μας τρομάξει η ενδοσκόπηση. Αυτό όμως δείτε το ως ευκαιρία περισυλλογής, μεταστροφής νοός και αλλαγή πορείας. Εξομολογητικής διάθεσης και εσωτερικής προσευχής. Άς γίνει η οικογένεια μας «κατ΄οίκον εκκλησία». Δύσκολο; Όχι ακατόρθωτο όμως. Δεν θα αντικαταστήσει την εκκλησία αυτό αλλά ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο κι όχι ο τόπος τον άνθρωπο. Ο Χριστός μας ανασταίνεται σε κάθε Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Δεν έχει χρόνο και χώρο. Κοιτά μόνον την προαίρεση τού καθενός. Το πώς γιόρτασε και όχι το πότε. Είναι ευκαιρία να δούμε και να κατανοήσουμε τι πλούτο είχαμε και δεν τον εκτιμούσαμε. Κι αυτό συμβαίνει μόνο όταν χάνουμε κάτι πού είχαμε ως δεδομένο. Σκεφτείτε μόνο πώς κάθε Κυριακή και εορτή έρεε άφθονο το αίμα Του και προσφερόταν απλόχερα το σώμα Του, μα αρκετοί το περιφρονούσαν έχοντας να πούνε κάθε είδους δικαιολογία για την απουσία τους από αυτή την Τράπεζα θυσίας και αγάπης. Ιδού λοιπόν, άνοιξε το στάδιο τής μετανοίας.

Φυσικά όπως προείπα τα μέτρα αυτά θα είναι προσωρινά. Εκμεταλλευτείτε το. Ο Χριστός μας δεν επιθυμεί να χαθεί καμία ψυχή και δεν θα το επιτρέψει.

Κάντε Ναό το σπιτικό σας και Αγία Τράπεζα την ψυχή σας και ο Χριστός θα έρθει γρήγορα και με χαρά να ενοικήσει εκεί. Και θα παραμείνει όσο εσείς Τού το επιτρέψετε.

Η υπόσχεση Του σε μας είναι: «Ναι, έρχομαι ταχύ». Η απάντηση μας είναι: «Ναι Κύριε Ιησού, Αμήν, έρχου γρήγορα».

Η Χάρις του Χριστού μας, η αγάπη και προστασία τής Μητέρας μας, Παναγίας Παρθένου Μαρίας και ο Χορός των Αγίων Αρχαγγέλων και Αγγέλων και πάντων των Αγίων να φωτίζει το νού και την διάνοια μας, να προστατεύει τις οικογένειες μας, την Ελλάδας μας και το Σύμπαν ολόκληρο. ΑΜΗΝ.