Εξαιρετικός επαγγελματίας και άνθρωπος ο Νίκος Παπαδόπουλος, προφανώς δεν του βγήκε το πρότζεκτ * Χαμένα τα αποδυτήρια, δεν μπορεί να πάει έτσι και στην Πάτρα η «Ελαφρά Ταξιαρχία»
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δεν υπήρχε άνθρωπος του ποδοσφαίρου με την ευρύτερη έννοια του όρου (συμπεριλαμβανομένων και των δημοσιογράφων) ή απλός φίλαθλος είτε του Απόλλωνα Σμύρνης είτε άλλης ομάδας, που να μην είπε τον Μάιο «αυτό μάλιστα…», όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Νίκου Παπαδόπουλου στην τεχνική ηγεσία.
Η διοίκηση της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» πήρε τα εύσημα ακόμα κι από ορκισμένους… εχθρούς της για την επιλογή του έμπειρου, άξιου και πετυχημένου προπονητή.
Θυμάμαι, πολύ καλά στη συνέντευξη Τύπου - παρουσίαση του Παπαδόπουλου από την «κυανόλευκη» ΠΑΕ τα θερμά λόγια του, Παναγιώτη Μονεμβασιώτη για το νέο προπονητή. Μια κίνηση, που έδειξε με το «καλημέρα» το πείσμα της διοίκησης του Απόλλωνα Σμύρνης να γυρίσει ξανά και αμέσως στην κορυφαία κατηγορία, έπειτα από την καταστροφική σεζόν, που είχε προηγηθεί με τον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική (ανεξάρτητα με την επίσημη ονομασία της) με… κατεβασμένα τα χέρια.
Ο Μονεμβασιώτης παρέδωσε τα… κλειδιά της ομάδας και ο Παπαδόπουλος είχε την άνεση και το χρόνο να πάρει ό,τι θέλει για να φτιάξει μια ομάδα, που και μέσα στο γήπεδο θα αποδεικνύει ότι είναι το απόλυτο φαβορί της νεοσύστατης Σούπερ Λίγκας 2.
Μεταγραφές, εγκαταστάσεις που δεν υπάρχουν σε ομάδες Σούπερ Λίγκας 1, συνθήκες εργασίες και πληρωμές στην πράξη και όχι στα λόγια. Και τέλος, καμία παρέμβαση στο έργο του προπονητή, για να μην μπερδευτούν ορισμένοι. Καμία απολύτως και πουθενά!
«Τα πάντα όλα», κατά τη γνωστή φράση του Νίκου Αλέφαντου δηλαδή…
Ο Απόλλων Σμύρνης άρχισε από την προετοιμασία να δείχνει κάποια «θέματα» ειδικά από το φιλικό στην Πάτρα με την Παναχαϊκή, αλλά και στη συνέχεια με τεστ ομάδων μικρότερων κατηγοριών… Προσωπικά θεωρούσα ότι είναι ζήτημα μονταρίσματος. Η θετική αρχή στο πρωτάθλημα με το 3-0 επί του Εργοτέλη και παρά το γεγονός ότι επιτεύχθηκε χάρη σε ένα παροδικό ξέσπασμα της ομάδας, έφερε ανακούφιση στους «κυανόλευκους». Ακολούθως ήρθε η γνωστή διακοπή του πρωταθλήματος, αλλά η «Ελαφρά Ταξιαρχία» από τη 2η αγωνιστική και μετά δεν έπειθε… Όταν όμως έρχονται τα αποτελέσματα όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια, που θα ξεχαστούν. Γρήγορα, ωστόσο, άρχισαν να… τσακίζουν και αυτά. Το εντός έδρας «Χ» με τη Δόξα Δράμας ήταν το πρώτο καμπανάκι για να ακολουθήσουν κι άλλα… Βέβαια, για να μην το ξεχάσω (που αρχικά το ξέχασα) υπήρξε και ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Αιολικό, ομάδα τέταρτης κατηγορίας!
Η παρουσία των «κυανόλευκων» γενικά δεν έδινε σιγουριά ακόμα και σε νίκες (όπως σε Χανιά και Πλατανιά) και τελικά αφού ήρθε μια… φυσιολογική ισοπαλία στη Ριζούπολη στο ντέρμπι κορυφής με τον ΠΑΣ Γιάννινα τα πράγματα έγιναν όλο και χειρότερα.
Έτσι δεν άργησε να έρθει η ήττα-σοκ από την Α.Ε. Καραϊσκάκης για να έρθει την 9η αγωνιστική η δεύτερη σερί απόλυτη αποτυχία με το 1-0 υπέρ του Απόλλωνα Λάρισας στη Φιλιππούπολη. Και μέσα σε μία εβδομάδα η πρωτιά και το αήττητο πήγαν περίπατο, ο ΠΑΣ ξέφυγε στο +4 και η «Ελαφρά Ταξιαρχία» είναι τέταρτη σε τριπλή ισοβαθμία με Α.Ε. Καραϊσκάκη και Απόλλων Λάρισας, που την έχουν νικήσει!
Ασφαλώς και ακόμα ο δρόμος της SL2 είναι μακρύς, ενώ υπάρχουν και τα πλέι οφ αλλά το χειρότερο είναι η εικόνα του Απόλλωνα Σμύρνης, γιατί απλούστατα η ομάδα δεν βλέπεται και τελικά έχει δίκιο 100% ο Μονεμβασιώτης, που στο περιβάλλον του «γκρίνιαζε» τουλάχιστον ένα δίμηνο. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, ο Απόλλων Σμύρνης έτσι δεν τραβά…
Στη Λάρισα ο Παπαδόπουλος άλλαξε κατά 6/11 το βασικό σχήμα σε σχέση με το ματς με την Α.Ε. Καραϊσκάκης… Ήττα και στα δύο το αποτέλεσμα, παρόμοια λίγο πολύ εμφάνιση. Ελάχιστες φάσεις στην αντίπαλη εστία, πληγές στα μετόπισθεν και παίκτες, που δεν… πολυασχολούνται με λίγες εξαιρέσεις.
Όταν αλλάζεις τη μισή και παραπάνω ομάδα όμως στην πρώτη ήττα και χάνεις και το αμέσως επόμενο ματς τα… αποδυτήρια σου έφυγαν. Πέταξε το… πουλάκι, γιατί στοχοποίησες – «έδωσες» (άθελα σου) τους παίκτες ως φταίχτες στην ήττα, αλλά χάνοντας ξανά δεν μπορείς να σταθείς ούτε στους από εδώ ούτε στους από εκεί. Και ενώ θα περιμέναμε να δούμε ποδοσφαιριστές, που θα σκίζονταν για τον προπονητή τους, παρακολουθούμε το αντίθετο. Κλασικό παράδειγμα ο Παυλίδης, ο οποίος μπήκε αλλαγή στο 70’ στη Φιλιππούπολη και τελείωσε το ματς χωρίς να λερώσει καν τη φανέλα στο λασπωμένο αγωνιστικό χώρο… Από τη στιγμή, που μπήκε ο πρώην άσος του Άρη, οι «κυανόλευκοι» έμοιαζαν να παίζουν με δέκα. Το αναφέρω ως κραυγαλέα περίπτωση αδιαφορίας.
Ε, λοιπόν, η ομάδα του Απόλλωνα Σμύρνης είναι βαθιά αγωνιστικά άρρωστη και δείχνει πως δεν έχει -εκτός των άλλων- ούτε και ψυχολογία.
Καλός, χρυσός, επαγγελματίας και σωστός άνθρωπος ο Νίκος Παπαδόπουλος, αλλά προφανώς το πρότζεκτ αυτό δεν του βγήκε. Συμβαίνουν κι αυτά. Δεν σημαίνει ότι είναι αποτυχημένος, κάθε άλλο. Προπονητής ανώτερης κατηγορίας είναι και ό,τι καλύτερο μπορούσε να έχει ο Απόλλων Σμύρνης τη δεδομένη στιγμή της άφιξης του σε μια ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Μην τρελαθούμε. Και προσωπικά είμαι ευτυχής που τον γνώρισα. Άψογος ο άνθρωπος.
Είναι επιβεβλημένη η αλλαγή προπονητή, είναι μονόδρομος δυστυχώς πια στην «Ελαφρά Ταξιαρχία», άπλα δεν ταίριαξε ένας εξαιρετικός κόουτς, αλλά η ομάδα αυτή δεν μπορεί να πάει έτσι και στην Πάτρα κόντρα στην Παναχαϊκή…
Άμεση αλλαγή κι ας κάτσουν στον πάγκο στην Αγυιά -αν δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του Νίκου Παπαδόπουλου-, ο τεχνικός διευθυντής, Αντώνης Μανίκας μαζί με τον διευθυντή των ακαδημιών, Λευτέρη Βελέντζα. Οι «κυανόλευκοι» θέλουν ταρακούνημα και να φύγουν καμιά δεκαριά αδιάφοροι (όχι όλη η ομάδα – λάθος θα είναι κι αυτό), ώστε οι προσθήκες και ο νέος προπονητής να δουλέψουν μέσα στις γιορτές για να συνεφέρουν την κατάσταση εκμεταλλευόμενοι τη διακοπή των Χριστουγέννων.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο… Άμεσα οι αποφάσεις. Αν δεν τα έγραφα θα ήταν σαν να κοροϊδεύω. Καλημέρα σας!