Ανάληψη της ευθύνης από την «Αναρχική Συλλογικότητα ΜΑΣΟΒΚΑ»
Παρέμβαση με τρικάκια έξω από την οικία του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, στο Ίλιον, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή (15/12) από ομάδα ατόμων.
Την ευθύνη ανέλαβε η «Αναρχική Συλλογικότητα ΜΑΣΟΒΚΑ» με ανάρτηση κειμένου και βίντεο από το περιστατικό, σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Η Αστυνομία προχώρησε στην προσαγωγή τριών ατόμων, οι οποίοι ακολούθως αφέθηκαν ελεύθεροι.
Αναλυτικά το κείμενο της ανάληψης της ευθύνης:
«"Εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας" - Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς
Πολλοί και πολλές απο εμάς δεν είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες. Δεν προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε το άμεσο υποκείμενο, αντιλαμβανόμαστε όμως την συμπλήρωση του αγώνα του ως απαράβατο καθήκον μας.
Το Πανεπιστήμιο όπως ορίστηκε θεσμικά απο το κράτος, δεν είναι παρά μια σύγχρονη δεξαμενή παραγωγής εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Ένα πεδίο ρύθμισης του κύκλου της εργασίας όπου και όποτε επείγει να καλυφθούν σε επίπεδο έτοιμου εργατικού δυναμικού, οι τρύπες της βάρκας που ονομάζεται κεφάλαιο. Ένα πεδίο διάχυσης της κυρίαρχης αστικής αφήγησης.
Απο αυτή την άποψη σκοπός μας δεν είναι να υπερασπιστούμε έναν ακόμη θεσμό καταπίεσης, όπως αυτός διαμορφώθηκε ανά τα χρόνια, αλλά να υπερασπιστούμε την ύπαρξη των ιδεών και της παρουσίας μας εντός του όπως αντιπαραβάλλονται σε αυτόν. Καθώς και την κληρονομιά των αντιμεταρυθμιστικών μεν αλλά σημαντικών δε αγώνων που έχουν δωθεί απο τα φοιτητικά κινήματα.
Με το "καλημέρα" της εκλογής της η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έβαλε στο στόχαστρο τα πανεπιστήμια. Το πρώτο στάδιο ήταν η δημιουργίας κλίματος και η συντονισμένη υποτίμησή τους, υπο το πρόσχημα της "εγκληματικότητας και της παράνομης βίας" που φροντίζει να διατηρεί ως δικαιολογητικό της αιμοβόρου καταστολής της. Το δεύτερο η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου - που σε αντίθεση με εκείνα των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των διπλωματών, των βουλευτών, είναι κακό άσυλο.
Ή συζήτηση γύρω απο την διατήρηση ή αντίστοιχα την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν συνιστά κάποιο καινούργιο πεδίο αντιπαράθεσης στον κοινωνικό διάλογο.
Το κράτος ανέκαθεν επεδίωκε το χωροταξικά απεριόριστο της κυριαρχίας του, τα κινήματα του αγώνα ανέκαθεν επεδίωκαν την σταθεροποίηση της ύπαρξής τους παρόλες τις ισχύουσες συνθήκες, με σκοπό την ανατροπή του ή στις πιο λάιτ εκδοχές αγώνα - την αντίσταση σε αυτό.
Μετά απο δύο αιώνες αδιάκοπης πάλης, το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης κατάφερε να διασφαλίσει αυτό το περιθώριο. Τώρα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να το ξανά αμφισβητήσει. Οι κύριοι λόγοι που συντρέχουν πίσω απο τις φιλοδοξίες της, είναι δύο και είναι διαλεκτικά συνυφασμένοι μεταξύ τους.
Ο πρώτος, είναι οικονομικός, και έγκειται στην επικράτηση "του επιχειρηματικού πανεπιστημίου". Της υπερεκμετάλλευσης της φοιτητικής ή πρακτικής εργασίας, της περαιτέρω υποτίμησης των θεωρητικών επιστημών, της πριμοδότησης του νεοφιλελεύθερου πανεπιστημιακού προτύπου.
Ο δεύτερος είναι πολιτικός και έχει να κάνει με την προσπάθεια της να αποφύγει το μοναδικό εμπόδιο που συναντάει στον δρόμο για την εκπλήρωση του πρώτου. Τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Με την διεύρυνση δηλαδή, του κρατικού ελέγχου στις ανατρεπτικές ιδέες και δράσεις, την στρατηγική διευκόλυνση της επιτήρησης και άρα της καταστολής οποιαδήποτε προσπάθειας για ανάχωμα.
Το λόκ άουτ, η αποτυχημένη - καθώς φάνηκε - εκκένωση του στεκιού της ΑΣΟΕΕ η εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απάρτμαν. Τα επεισόδια, το ξύλο και οι συλλήψεις που ακολούθησαν. Η απαγωγή ενός φοιτητή των ΕΑΑΚ απο το σπίτι του. Αποτελούν ένα μεγάλο βήμα του κράτους σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν μας πτοούν. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο, επισκεφτήκαμε ένα απο τα δικά τους σπίτια.
Ένα απο εκείνα τα ονοματεπώνυμα που έπαιξαν βρώμικο ρόλο στα γεγονότα. Συγκεκριμένα εκείνο του φιλόμπατσου πρυτάνεως της ΑΣΟΕΕ. Ενός ανθρώπου που έχει αίμα στα χέρια του. Του Μανώλη Γιακουμάκη.
Ο εχθρός της κοινωνικής βάσης είναι έκθετος, είναι γνωστός και είναι τρωτός. Όσο περισσότερο κινούμαστε τόσο πιο εύκολα το καταλαβαίνουμε. Όσο περισσότεροι κινούμαστε, τόσο πιο εύκολα θα το καταλάβει και αυτός.
ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ».
