Μου φαίνεται πως με όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα θα μετονομαστώ από Μάτα Χάρι σε Φαλακρή Τραγουδίστρια. Όταν ο Ιονέσκο έγραφε το συγκεκριμένο έργο κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '50 και με αυτό καθιέρωνε το Θέατρο του Παραλόγου, μάλλον είχε στο μυαλό του την Ελλάδα του 21ου αιώνα.Παρακολουθώ τους τελευταίους μήνες τα γεγονότα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως πολλοί Έλληνες, εξάλλου, και μπορεί να έχω πάθει μια σύγχυση, αλλά βαθιά μέσα μου πίστευα πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο σε αυτόν τον έρμο τόπο.
Είχα εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου στους ποδοσφαιρικούς εισαγγελείς και δικαστές, που θεωρούσα ότι έχουν όραμα με σκοπό την κάθαρση. Άρχισε, όμως, η έκπτωση των οραμάτων, κι εγώ, πολύ “μικρή” για να αντιδράσω, ανησυχώ ακόμα περισσότερο τώρα για το μέλλον αυτής της χώρας με την τεράστια Ιστορία και το λαμπρό πολιτισμό.
Πώς καταντήσαμε έτσι τον τόπο μας; Μια ευλογημένη χώρα, που διέθετε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά να πρωταγωνιστεί στο παγκόσμιο στερέωμα, κι εμείς συναγωνιζόμαστε στη διαπλοκή και τη διαφθορά. Όσο περισσότερο διαπλεκόμενος είσαι, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να ανέβεις. Όσο πιο πολύ έχεις βουτήξει στη διαφθορά, τόσο πιο εύκολα μπορείς να επικρατήσεις. Όσο περισσότερα χρωστάς, τόσο περισσότερο σε υπολογίζουν...
Βγήκε, λοιπόν, ο κύριος Φάκος τις προάλλες σε τηλεοπτική εκπομπή και μας είπε ότι δεν πρέπει να προτρέχουμε και να θέλουμε να δούμε αίμα και σάρκες στην αρένα ούτε κάποιες δίκες-εξπρές. Πολύ ωραία. Εξάλλου, ούτε σαρκοφάγοι είμαστε ούτε αιμοβόροι ούτε, βεβαίως, ζητάμε την κεφαλή επί πίνακι κανενός, αν δεν συντρέχει λόγος. Επίσης, ανέφερε ότι “όταν έχουμε τεκμηριωμένα στοιχεία, δεν πρόκειται να χαριστούν ούτε οι εισαγγελείς ούτε οι επιτροπές σε κανέναν”. Δηλαδή, δεν έχουμε τεκμηριωμένα στοιχεία; Και αν δεν έχουμε, γιατί κινήθηκε όλη αυτή η διαδικασία; Παράλληλα, ζήτησε την υπομονή μας. Μα, κύριε εισαγγελεύ, ιώβειος είναι η υπομονή μας όλο αυτό το διάστημα, αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της. Διώξεις έγιναν και τι μ' αυτό; Ποιο είναι το αποτέλεσμα και ποια η ουσία; Ομάδες παραπέμφθηκαν, δικάστηκαν και άλλες είτε αθωώθηκαν είτε καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό. Ωστόσο, όλως τυχαίως, όλες οι αποφάσεις βγήκαν αθωωτικές στο δεύτερο βαθμό και οι ομάδες απαλλάχθηκαν. Αστείοι διάλογοι στις δικαστικές αίθουσες, πράξεις του Θεάτρου του Παραλόγου, με κύριο χαρακτηριστικό τη γλωσσική ασυναρτησία. Πανομοιότυπη η υπερασπιστική γραμμή όλων των ομάδων αλλά και των φυσικών προσώπων. Κανείς δεν ήξερε τίποτα, δεν είδε τίποτα, δεν άκουσε τίποτα... Κανείς δεν συμμετείχε στα στημένα, κανείς δεν δωροδόκησε και κανείς δεν δωροδοκήθηκε. Μόνη τιμωρημένη, η Ηλιούπολη... Μα καλά, αυτή η ομάδα μόνη της έστηνε τα πάντα; Πώς είναι δυνατόν, αν δεν υπάρχουν δύο πλευρές, να γίνει deal;
Κύριοι, αν δεν σκοπεύατε να προχωρήσετε σε εξυγίανση, γιατί μπήκατε σε αυτό τον κόπο; Γιατί πουλήσατε ψεύτικες ελπίδες ότι, επιτέλους, κάτι πρόκειται να αλλάξει; Θεωρείτε πως τιμωρώντας δυο-τρεις ανθρώπους κάνατε το χρέος σας; Είστε βέβαιοι ότι με τον τρόπο που λειτουργήσατε αποδώσατε δικαιοσύνη; Πιστεύετε πως με τις αποφάσεις σας ικανοποιήσατε το κοινό αίσθημα; Νομίζετε πως η φίλαθλη κοινή γνώμη είναι τόσο ανόητη, που υποτιμήσατε τόσο πολύ τη νοημοσύνη της;
Παρά τη βεβαιότητα και τη σιγουριά πως τελικά θα αποδοθεί δικαιοσύνη που εκφράζει το site το οποίο με φιλοξενεί, εγώ, αντιθέτως, νιώθω να με κυριεύει μια απαισιοδοξία. Θεωρούσα ότι αυτή τη φορά οι ποδοσφαιρικοί άρχοντες και λειτουργοί ήταν αποφασισμένοι να βάλουν το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο και να προχωρήσουν, έστω για μία φορά, σε σωστές και γενναίες αποφάσεις. Ξέχασα, όμως, πως ζω στην Ελλάδα... Και τελικά, πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, γιατί η Φαλακρή Τραγουδίστρια φοράει ακόμα την ίδια περούκα...
ΜΑΤΑ ΧΑΡΙ
